Γιώργης Μανουσάκης Δημιουργός: daponte, Σταύρος ο ποιητής των Χανίων Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ο Γιώργης Μανουσάκης (Χανιά, 1933 – 9 Φεβρουαρίου 2008) ήταν Έλληνας συγγραφέας. Ήταν ποιητής και πεζογράφος και έχει γράψει επίσης φιλολογικά δοκίμια και μελέτες. Μεταξύ άλλων τιμήθηκε για το έργο του με το Βραβείο Καζαντζάκη.
Τελειώνοντας το Α΄ Γυμνάσιο Αρρένων στα Χανιά, φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά τη στρατιωτική του θητεία, ξαναγύρισε στη γενέτειρά του, όπου υπηρέτησε ως φιλόλογος καθηγητής επί 26 χρόνια στη Μέση Εκπαίδευση. Παραιτήθηκε το 1986 με το βαθμό του γυμνασιάρχη. Το 1974 παντρεύτηκε τη φιλόλογο Αγγελική Καραθανάση κι απέκτησαν τρία παιδιά. Συμμετείχε ενεργά για πολλά χρόνια, άλλοτε ως γραμματέας κι άλλοτε ως αντιπρόεδρος, στο διοικητικό συμβούλιο του Φιλολογικού Συλλόγου Χανίων Ο Χρυσόστομος. Συμμετείχε επίσης ως μέλος στην καλλιτεχνική επιτροπή της δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων. Υπήρξε ενεργό μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών "Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος" μέχρι το θάνατό του. Ήταν επίσης εκλεγμένο μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων από το 1993. Συμμετείχε ως εισηγητής σε δεκάδες εκδηλώσεις, σε παρουσιάσεις βιβλίων, σε συνέδρια και σεμινάρια φιλολογικού, λογοτεχνικού και ιστορικού περιεχομένου στην Κρήτη, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Επέλεξε να ζήσει για όλη τη ζωή του στα Χανιά, όπου και άφησε την τελευταία πνοή του στις 9 Φεβρουαρίου 2008, στο νοσοκομείο της πόλης, ύστερα από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο.
[B][I]
Πρωτοπαρουσιάστηκε στή λογοτεχνία τό 1952 μ’ ἕνα διήγημά του στό ἀθηναϊκό περιοδικό Πνευματική Ζωή. Ἔχει ἐκδώσει:
1. Ὀκτώ ποιητικά βιβλία: Μονόλογοι (1967), Τό σῶμα τῆς σιωπῆς (1970), Τρίγλυφο (1976), Ταριχευτήριο πουλιῶν καί ἄλλα ποιήματα (1978), Χῶροι ἀναπνοῆς, ἕνα τρίπτυχο (1988), Ἀνθρωποι καί σκιές (1995), Στ’ ἀκρωτήρια τῆς ὕπαρξης (2003), Σπασμένα ἀγάλματα καί Πικροβότανα (2005)
2. Τή συλλογή 32 μικρῶν πεζῶν Ἕνα κρανίο καρφωμένο στό κιγκλίδωμα (1999).
3. Τά πεζογραφήματα Ὁδοιπορικό τῶν Σφακιῶν (1980), πού τιμήθηκε μέ τό Κρατικό Βραβεῖο Ταξιδιωτικῶν Ἐντυπώσεων (1981), τό χρονικό Ὅταν τό πέλμα μας ἐταίριαζε μέ τό χῶμα (2000) καί το ἐκτενές μυθιστόρημα Ὁ ἐθελοντής 2008.
4. Τό δοκίμιο Ἡ Κρήτη στό λογοτεχνικό ἔργο τοῦ Πρεβελάκη (1968) καθώς καί μελέτες καί δοκίμια σχετικά μέ τή νεοελληνική ποίηση καί πεζογραφία σέ περιοδικά καί ἀφιερωματικούς τόμους
Ἔχει ἀνέκδοτο ποιητικό ἔργο, διηγήματα, ταξιδιωτικά, μελέτες καί δοκίμια.
Τό 1977 τοῦ ἀπονεμήθηκε τό Βραβεῖο Καζαντζάκη γιά τό ὥς τότε ἔργο του.
- Είν’ ήσυχα στην εκκλησιά.
Οι άγιοι ασάλευτοι στο τέμπλο,
ατάραχες οι φλόγες των κεριών.
Κι οι γέροντες σκυφτοί, συλλογισμένοι
σα να προσμένουν κάτι που ίσως
να βρίσκεται κιόλας στο δρόμο του ερχομού του.
Ο ψάλτης με μονόκλωνη φωνή επαναλαμβάνει:
«Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει…»
Κι όλα είναι ήρεμα, πραϋντικά
μια ειρήνη απλώνεται μέσα σου
σιμώνεις στα όρια της πίστης.
Ώσπου ν’ αρχίσουν νά ’ρχονται
οι πεφυσιωμένοι, να συνωθούνται μπρος στην πύλη
με πρόσωπα καθημερνά, πολυάσχολα
απαιτώντας Σώμα και Αίμα
όπως γυρεύει ο σπιτονοικοκύρης
το καθυστερημένο νοίκι απ’ το νοικάρη.
- ΟΙ ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΙ
Στα χρόνια των παππούδων μας
οι μύλοι του νησιού είχανε φτερά,
αυτά που ο Δον Κιχώτης νόμιζε
χέρια γιγάντων. Τώρα είναι ασάλευτα.
Οι γείτονες μας θριαμβολογούν
που επαληθεύτηκαν οι λογικές τους
ερμηνείες. Δεν υποπτεύονται
πόσο μίζερη έγινε η ζωή μας
με τους ανάπηρους ανεμόμυλους.
- Επιβεβαίωση
Κι όταν φιλιούνται με πάθος
κι όταν με χέρια πυρακτωμένα
διατρέχουν ο ένας του άλλου
το κορμί κι όταν ασπαίροντας
δίνουν και παίρνουν ηδονή
εκείνος που αγαπούν είν΄ο εαυτός τους.
Με κλειστά μέτια πιάνονται απ΄τον άλλο
σαν από τοίχο ή από δέντρο για ν΄ανέβουν
να δουν στα βάθη του ορίζοντα
την ανταύγεια του μακρινού φωτός.
Επιβεβαίωση της ύπαρξής τους αποζητούν.
[/B][/I] Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-02-2017 | |