Απ' 'ερωτα στενάζω

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Σας ευχαριστώ απο τη ψυχή μου, απόψε......μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, μαύρη σα καλιακούδα........

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κινήσανε τα σύννεφα, ταξίδι στο φεγγάρι
κι εγώ διαβάτης μοναχός, ζωή, μου έχεις πάρει

Κινήσανε και τα πουλιά, ζευγάρια ταξιδεύουν
και εμέ τα φυλλοκάρδια μου, αγάπη, να γυρεύουν

Τα κύματα, γίναν βουνό, κοιτώ κι αναστενάζω
αχ θαλασσά μου δε μπορώ, απ` έρωτα στενάζω

Τα στάχυα εμεστώσανε,κίτρινα, χρυσαφένια
απόμεινα ξερό κλαδί, σε ψάχνω φιλντισένια

Για με δεν έχει χαραυγή, δεν έχει δειλινό
σκοτάδι μου`γινε η ζωή, ερήμαξα, πονώ

Λαμπρά φεγγάρια, βγήκανε, δεν είδα ούτε ενα
μαύρος, βαρύς ο ουρανός,που μ` άφησες εμένα....

Ανοιξη, ήρθε μάτια μου,ανθησανε λουλούδια
μα δε θωρώ τα χρώματα, λυπητερά τραγούδια

Αυτά μου κάνουν συντροφιά και κλαίω, ακριβή μου
όλα μιλούν για χωρισμό, μοιρολογά, η ψυχή μου

Κερί ανάβω έρημος, σ` ενα μικρό ξωκλησσι
αχ Παναγιά μου Δέσποινα, να` ναι καλα να ζήσει

Και σείς αγγέλοι στα ψηλά, λούστε τη με φώς
να αγαπιέται, να ευτυχεί, δικός μου ήταν Θεός

Χίλια χρόνια πιο μετά, στ` Αχέροντα τη πύλη
για ενα φιλί θα καρτερώ, απ` τα δικά της χείλη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-03-2017