Δούλες ψυχές

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δούλες ψυχές αντιμαχούν για την καρδιά του Κύρη
αντί να ‘ναι ο αγώνας τους ν’ ανοίξουν τα φτερά,
δεσμώτες που φυλάκισαν τα λόγια ενός φακίρη
και αντικατοπτρίστηκαν στου Γάγγη τα νερά.

Με λησμονιές περίτρανες ξέχασες τα παλιά σου
έριξες πέτρα πίσω σου έψαξες γι’ αλυκές
με της νυχτιάς τον κάματο γκρέμιζες την φωλιά σου
κι ας σου ‘λεγαν τον έρωτα που ‘χασες μην τον καις

Των μύθων σου το αντίβαρο, της πίκρας μου το αγιάζι,
κι οι στάλες απ’ το απόβροχο απόνερα ζημιάς,
με την φυγή θεμέλιωσες του όχι σου το σινάζι
και μαύρες πύλες λησμονιάς ανοίξανε με μιας

Δούλες ψυχές τα σάβανα ράβανε σε νυχτέρια
και στο φεγγάρι ψάχνανε σημάδι να φανείς
τις συμφωνίες κλείσανε, μα της νυχτιάς τα ταίρια,
κοιμήθηκαν σε αταίριαστα κρεβάτια ηδονής

Και την αυγή γεννήθηκαν τα τέρατα του κόσμου
απ’ το ανοσιούργημα, στης γης την αμμουδιά,
έλεγες: «θα σωνόμουνα αν ήσουνα δικός μου»
και στα θολάμια έπνιξες του έρωτα τη βραδιά.

Γι αυτό έλα δες τους Νάρκισσους μπρος στο εικόνισμά τους
να γίνονται περίτρανα του κόσμου οι σαλευτές.
Δούλες ψυχές δεν προσπαθούν να σπάσουν τα δεσμά τους
τον θύτη ερωτεύτηκαν, κι ήσουνα μια από αυτές.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-03-2017