καλά μου το λέγανε πως θα ζεί

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

σάμπως ξέρω ,οχι δεν βλέπω φώς
γιατί μουχρώνει,ανάβουν δάδες
παραπέρα κάποιες μανάδες
κι ένας δές τον πως φτάνει

τι κάνει που τρέχει,τρεκλίζει
και πάλι αιφνίδια κοντοστέκει
τον είδε μια μάνα που πλέκει
στ’όνειρό της και σαν δακρύζει

τα μάτια μου δε με γελάνε
σάμπως με ξέρει και τον ξέρω
κοιτάω καλά και υποφέρω
βραχνές φωνές με χαιρετάνε

-θυμάσαι -η τελευταία μιλιά του
-τη μάνα σου’πα να προσέχεις
εσύ κιότεψες και δεν αντέχεις-
μ’έκραξε πρώτος πήα σιμά του

τι είπες ξαναπές το φωνάζω
κι ο ιδρώτας πέφτει σαν αίμα
τον είδα ολόρθο μές στο ρέμα
και τη ψυχή μου μπρός του αδειάζω

-θέλω άντρες δε θέλω θρήνους
πα στου κοσμου το μετερίζι
η ψυχή σου να τριγυρίζει
κατάντης μην είσαι απο κείνους-

μου μιλάει λέει κι άλλα ακόμα
αδέρφι άκου δε σε προφτάνω
στάσου λιγάκι ν’ανασάνω
κι ας είμαι ριγμένος στο χώμα

κρίμα,σαν πήρε να χαράζει
τάχα με βήμα περιπάτου
έφυγε για κάπου πιο κάτου
στο πάτημά του πως βουλιάζει

καλά μου το λέγανε πως θα ζεί
πως θάρτει να με συγκλονίσει
τρανή φωνή να μ’αναστήσει
εδώ κοντά,η θέση μου είναι στη γή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-03-2017