Γυρεύω ν' αποδράσω

Δημιουργός: Νικηφόρος Ουρανός 38

Καλό ξημέρωμα σε όλες τις φίλες και σε όλους τους φίλους!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΓΥΡΕΥΩ Ν’ ΑΠΟΔΡΑΣΩ

Στον ουρανό πετούν πουλιά
και όλα ζευγαρώνουν.
Μα στης ζωής την αγκαλιά,
από τα χρόνια τα παλιά,
τα χάδια της πληγώνουν.

Κι εγώ γυρνώ πάνω στης γης,
τ’ απόκοσμα λημέρια.
Πότε αργά, πότε νωρίς,
για να μη βλέπω της ζωής,
τα γκρίζα μεσημέρια.

Στα άλογα περνούν θηλιά
κι ύστερα τα μερεύουν.
Μα οι τρανοί χωρίς μιλιά,
στου Εωσφόρου τη σπηλιά,
βάσανα μαγειρεύουν.

Και τριγυρνώ πάνω στης γης
τα ξίφη και τ’ ακόντια.
Για να ξεφύγω απ’ της ζωής,
βόηθα Θεέ μου να χαρείς,
τα κοφτερά της δόντια.

Επωδός:
Απ’ της ζωής τη φυλακή,
γυρεύω ν’ αποδράσω
κι έχω ποτίσει με ρακί,
τους δεσμοφύλακές μου.
Μ’ αλίμονο τα άστρα της,
με βλέπουν που θα δράσω
και σείονται τα κάστρα της
από τις υλακές μου.

ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. Σ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-04-2017