Της προσφυγιάς τα χρόνια

Δημιουργός: Γεδεών, Γιάννης Μαυρόγιαννος

Χαιρετώ όλη την όμορφη παρέα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Της προσφυγιάς τα χρόνια

Είναι πικρά μανούλα μου της προσφυγιάς τα χρόνια
Αφήσαμε τα σπίτια μας όπως τα χελιδόνια.
Μα εκείνα ξαναγύρισαν ξανά εις τη φωλιά τους
Χαρούμενα κελαηδούν πάλι στη γειτονιά τους.

Κι’ εμείς μανούλα μου γλυκιά ακόμα καρτερούμε
Να περπατήσουμε ξανά στη γη που αγαπούμε.
Να κάτσουμε όπως παλιά κάτω από το κλήμα
Όμως αυτό δεν γίνεται κι’ είναι μεγάλο κρίμα.

Στην προσφυγιά μανούλα μου πικρό είναι το δάκρυ
Έγινε θάλασσα πλατιά και δεν υπάρχει άκρη.
Είναι μεγάλος ο καημός κι’ αβάσταχτος ο πόνος
Και να τον σβήσει δεν μπορεί μανούλα μου ο χρόνος.

Στην προσφυγιά μανούλα μου πικρό είναι το δάκρυ
Έγινε θάλασσα πλατιά και δεν υπάρχει άκρη.

Γιάννης Μαυρόγιαννος
Από την Ποιητική μου Συλλογή
18-4-2017

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-04-2017