Την αγκαλιά της μάνας σου

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Απόψε γράφω αλλιώς...τελικά, μου αρέσει να παιζω με το μολυβάκι, έχω καλή παρέα, αγαπημένη θα έλεγα. Ποιος να μου το έλεγε....δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, έλεγα...στα 50 θα διαβάσω ιστορία. Σας ευχαριστώ, σας φιλώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ψυχή μου εσύ, στα σπάργανα
μια αγκαλιά ζητούσες
μονάχη νανούριστηκες
άπλωνες, τα δυο χέρια
να σ` αγαπήσουν οι Θεοί
να πιεις από τ` αστέρια

Ψυχή μου εσύ, κοιμήθηκες
και μόνη σου ξυπνούσες
γύρευες μιαν Ανατολή
γλυκά αγάπης χείλη
την αγκαλιά της μάνας σου
σ` ένα σβηστό καντήλι

Ψυχή μου εσύ, κυλήστηκες
σε άπονα σεντόνια
τη νιότη σου, κουρσέψανε
και τ` άγουρο κορμί σου
λύκοι, τσακάλια, ύαινες
τα χρόνια, της αβύσσου

Ψυχή μου εσύ, ταξίδεψες
και δε λερώθεις διόλου
αγάπη,, την εφύλαξες
την έκανες σκοπό σου
κι αν ήρθαν άγριες θύελλες
είχες τον αγγελό σου

Ψυχή μου εσύ, δε γέρασες
σαν πε΄ρναγαν τα χρόνια
έμαθες που να περπατάς
που να γλυκοκοιμάσαι
ήρθαν φεγγάρια, χαραυγές
ζεις για να θυμάσαι

Ψυχή μου εσύ αξιώθηκες
την ομορφιά του κόσμου
σε δυο χεράκια τρυφερά
σε μια ζωή καινούργια
υψώθεις, έβγαλες φτερά
ίδια, με αγγελούδια

Ψυχή μου, ήταν το στρατί
η Οδύσσεια η δικιά σου
αίμα, σου κύλησε πολύ
για των ανθρώπων κρίμα
μα έφτιαξες μια διαδρομή
που τη φιλά το κύμα

Ψυχή μου, σ` όλα άντεξες
κι αν λίγο μου γεράσεις
θύμησες, έχεις πολλές
λουλούδια, έχεις χίλια
δεν έμειναν, γκρίζες σκιές
μον, θάλασσας, κοχύλια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2017