Του ποιητή η πένα

Δημιουργός: Κάποιος κάπου κάποτε

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν πιάνει ο ποιητής την πένα δίνει το σπέρμα του για γέννα
να δώσει φως στον άνθρωπο στο σκότος το απάνθρωπο
Βαρύ σταυρό κι ασήκωτο τον κουβαλά μαζί του
στα τρία ακροδάχτυλα στην άκρη στην αφή του

Κλεισμένος στο δικό του Άδη σαν ήλιος λάμπει στο σκοτάδι
με ερωμένη του την πένα μοιάζουν με άστρα ερωτευμένα
όρκο δίνει στην αγάπη τα δώρα να της δώσει
χωρίς...αντάλλαγμα ποτέ να τη χρεώσει

Κι εκείνη γεννοβολάει ανθούς έχει στα πέταλα πυρσούς
να φέγγει ο δρόμος για πηγές να αναδύονται οι ψυχές
Το δικό του βάσανο γλυκό ποτό το κάνει
κι ένα φιλί για βάλσαμο στον κόρφο πάνω βάνει

Λευκή σελίδα άγραφη το σώμα το δικό του
εκεί θα γράφει η ψυχή το άγιο ριζικό του
Σαν πιάνει ο ποιητής την πένα ολόλευκη γλυκιά παρθένα
δίνει το άχραντο κρασί νά΄χουν να πίνουν οι θνητοί !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-05-2017