Δεν τον ζητάς...είσαι θνητή

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό ξημέρωμα, ευχαριστώ όλους σας, μ` αρέσει τώρα που μεγάλωσα να μιλώ με τον εαυτό μου, και είναι ωραίο να κάνω τις σκέψεις μου ποίημα, λυτρωτικό, να περνατε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν τα φεγγάρια σου διαβούν
δεν σου γελά ο καθρέφτης
οι ρυτιδούλες θα μιλούν
ο χρόνος...είναι κλέφτης

Τις νύχτες σου, αναπολείς
έρωτες, πάθη, αγιάσματα
με τον εαυτό σου, τα μιλείς
μέχρι και τα χαράματα

Δεν έχεις, ν` απολογηθείς
νιότη, δε τη ζηλεύεις
είσαι στο τέλος διαδρομής
ζωή...δε τη ξοδεύεις

Έρχεται ο έρωτας συχνά
ποτέ, δε σε ξεχνάει
όσο υπάρχουν δειλινά
θύμησες, σε κερνάει

Θα νοσταλγήσεις, θα γελάς
κάνεις τον απολογισμό σου
ψυχή, νέα, πάντα αγαπάς
όμορφο ειν το βιος σου

Χίλιες, ήταν οι μέρες σου
κι είχαν αγάπη, προίκα
της πίστης, είναι οι βέρες σου
λες.. την Ιθάκη βρήκα

Έχεις μεστώσει, δε πονάς
μετράς τα κεκτημένα
μαργαριτάρια, τα φοράς
φωνή έχει...το καθένα

Τη ματαιότητα θωρείς
την έχεις πια ξορκίσει
σου` δωσε η ζωή, να χαρείς
γλυκές, τις αναμνήσεις

Και προχωράς, σοφ'οτερη
δε ψάχνεις πια...τις λύσεις
νιώθεις ομορφότερη
αξιώθεις...ν` αγαπήσεις

Γελάς με τ` άσπρα σου μαλλιά
ασήμια, είναι της γνώσης
έχεις δώρο, αγκαλιά
δε θες ψυχή να σώσεις

Τ` ανθρώπινα τα κρίματα
το νιώθεις, σε πονάνε
δεν έχεις ερωτήματα
γιατί...οι ψυχές, λιγάνε

Ο δρόμος ήταν η χαρά
σου` δωσε πεφταστέρια
κράτα τα χέρια καθαρά
κι ευχήσου....περιστέρια

Όσο γερνάς, να τα κοιτάς
λευκό, να έχει η πλάση
στο Θεό σου να μιλάς
κρίνα!! να τη σκεπάσει

Έζησες..και περπάτησες
δε σου μείναν αγκάθια
τα όμορφα, τα κράτησες
ανταμοιβή...η προσπάθεια

Τ` αραξοβόλι σου Θεός
η γέννα σου, ευλογία
τα βράδια τρέχει ο λογισμός
δρόμο....για αθανασία

Δεν τον ζητάς..είσαι θνητή
αυγή, θα ταξιδέψεις
αιώνια Άνοιξης, γιορτή
περβόλια!!!! θα χορέψεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-05-2017