Αυτομόληση

Δημιουργός: Γ. Σ . Αλεξάνδρου, Γεώργιος Συμνιανάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έπιασα τα αστέρια σε μια νύχτα.
Τα φόρεσα στα μάτια.
Δραπέτευσα απ' το σκοτάδι.
Το βλέμμα μου στον άνεμο.
Τι σκέφτεσαι; με ρωτάς.
Δεν έχω σκέψεις απαντώ.
Έχω εσένα θάλασσα.
Και αυτό μου αρκεί να χάνομαι.

Γνώρισες κόσμο.
Γύρισες γειτονιές.
Και εγώ σε ένα σύμπαν παράλληλο.
Φιλούσα τόσες μοναξιές στα χείλη.
Μα σαν την γλύκα σου δεν βρήκα.
Σαν την καρδιά σου δεν άκουσα άλλο χτύπο.
Μελωδικά χτυπά μέσα στο σώμα σου.
Και εγώ μεθώ
Χορεύω, φεύγω και έρχομαι σαν κύμα.

Ήταν χειμώνας όταν ήρθες.
Κι όμως δεν ήταν.
Ήτανε καλοκαίρι.

Έπαψα να έχω ανάσα αγάπη μου.
Έχω μονάχα εσένα.
Κι είναι αυτό μια αιώνια πνοή.

Τα βράδια που σε είχα στα χέρια
Σαν τριαντάφυλλο,
μύριζα τα μαλλιά σου.
Τα αγκάθια σου με τρύπησαν κάποτε.
Μα δεν είδα αίμα πουθενά.
Μονάχα έρωτα.

Μια πέτρα που ήθελε να νιώσει εγώ.
Κόκκος που αναζητούσε βόλτα στον άνεμο
Σταγόνα σε πρόσκαιρη βροχή.
Που έψαχνε τον ήλιο.
Σκιά ήμουν κάποτε.
Μα το 'σκασα.

Η εξαίρεση του κόσμου εσύ
Και εγώ ο κανόνας που αυτομόλησε.

Γ. Σ. Αλεξάνδρου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-05-2017