Στις πύλες του θανάτου

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Εδώ ξεσκίζει ο κόσμος μου, της πίστης την ελπίδα κι ένας ατέλειωτος βραχνάς, που είναι και κατάρα, των ιατρών η αμέλεια, που σ' άφησαν στη τύχη ... εδώ δε βρέθηκε Χριστός, μόνο θεός ρουφιάνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left] [B] [I]

. . *~* Στις πύλες του θανάτου *~*
Μες την αλήθεια των τριγμών, ραγίζει η μαλαντρίνα
μες τους λυγμούς των στεναγμών
χλομές περνούν οι μέρες και τα γλαρόνια που πετούν
στην έλλειψη σαστίζουν
και σχίζουνε τα μάρμαρα
σ' απόγνωση και θρήνο.
Βαρούν σφυριές απανωτές, οι σκέψεις στο χαμό σου.
Που είσαι παλικάρι μου?
Κι όλο μαυρίζει ο τόπος
πυριγενή πετρώματα, γίναν οι αναμνήσεις
κι όλο μου καίνε τη καρδιά
και ποιος να καταλάβει?
Το πόνο, την απόγνωση, τη πεθαμένη ελπίδα?
Το άψυχο κορμάκι σου, απ' τη στιγμή που είδα
μου ξεριζώνει το μυαλό, κάθε λεπτό και ώρα
κι όλο κρατώ το σκήπτρο σου,
μ' ακέρια ψυχραιμία.
Χτυπούν καμπάνες επικίνδυνα
κι ουρλιάζουνε οι σκύλοι, σαν μοιρολόγια με ρυθμούς
θανατοπικραμένους ...
κι άλλοι μιλούν για σταύρωση κι ανάσταση
~ στα λόγια ~
γιατί στις πράξεις ... θέατρο
και τα σκυλιά, εξακολουθούν να λυσσομανάνε.
Ζήτησα απ' το λυχνάρι μου,
διόπτρες εξωκοσμικές, για της ψυχής το βλέμμα
να ξεσκεπάζω ουρανούς, να ερευνώ το σύμπαν
να δω τ' αστέρια που πενθούν
από σκληρή αιτία, που έσβησα τη πίστη μου
και μόνος αγναντεύω, τ' απόκοσμα τα σχήματα
"στις πύλες του θανάτου" ...
Η μόνη αλήθεια ακριβή, που τάλαντα δεν θέλει
δικαιοσύνη να την πεις? Στον άδικο χαμό σου?
Εδώ ξεσκίζει ο κόσμος μου, της πίστης την ελπίδα
κι ένας ατέλειωτος βραχνάς, που είναι και κατάρα
των ιατρών η αμέλεια, που σ' άφησαν στη τύχη ...
εδώ δε βρέθηκε Χριστός, μόνο θεός ρουφιάνος.
. . . * * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-05-2017