Φημονόη (εισαγωγή)

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από 'Τα Λιανοτράγουδα της Ελμύρας'. Χρόνια Πολλά σ'όσους γιορτάζουν και θερμή καλημέρα σε όλες και όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φημονόη
(εισαγωγή)

Κυρά που του λαβύρινθου
κρατάς τον μίτο
και στα λαγόνια σου κατέχεις το αίνιγμα
καιρού ευνούχου,
αέρας βάσκανος φυσάει τώρα,
τρέμουν τα φύλλα
και στης καρδιάς μου το παραγώνι
ανατριχίλα
νοιώσαν τραγούδια που μου εμάθαν
ιδρώτων λεύγες
και μαδριγάλια βροχών του ήλιου
στους ελαιώνες.

Στ’ακροθαλάσσι είδα κλαμένους
τους Μυρμιδόνες,
τα Παναθήναια να οδηγούνε
έντεκα νάνοι,
τα παραμύθια να φαρμακώνουν
φριχτές οχέντρες,
είδα τα όνειρα να καταδιώκουν
ξένοι ουλάνοι,
στ’αλήθεια τά’δα,καταμεσήμερο,
δεν είναι ψέμα..
και μια πανσέληνο που κολυμπούσε
μέσα στο αίμα.

Είπ’ο Ευρώτας πικρά πως κλαίγαν
οι Ναϊάδες
κι’ήταν ο θρήνος σαν Μάη, άλλου,
λαού λυγμό..
Πως τον ακούσαν οι Νηρηίδες
και στις Κυκλάδες
από τα στήθη βαθύ αφήσαν
‘ναστεναγμό,
που στα φτερά τους τον ταξειδέψαν
θαλασσοπούλια,
ως τα ουράνια ψηλά τον πήγαν,
στ’άστρα, στην πούλια..
κι’ύστερα έπεσε σαν βροχονέρι
σε νόστου λίμνη,
σαν αλισάχνη καρδιάς θλιμμένης
ύστερα εγίνη.

Στο τετρανέμι άναψα τότε
μικρό καντήλι,
γιά να προσεύχεται η ματζουράνα
και τ'ασφοδίλι,
ψάρεψα ίσκιους με χρυσοδύχτι
σαν της Εκάτης ,
παιδί αμούστακο και με κορόϊδεψε
γέρος σακάτης
κι'έσπερνα χρόνια μέσ'των ονείρων
το περιβόλι
κι'ερχόνταν νύχτα και τα κουρσεύαν
μύριοι διαβόλοι,
ολόγυρ'άκουα ψυχές να ρέουν
μέσα στην στέρνα...
και στα θολάμια της ύπουλα 'σύχαζε
άγρια σμέρνα..

[align=left]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-05-2017