Αναμνήσεις και ενοχές

Δημιουργός: Μονοχίτων, Γιάννης Σ. Παπαδόπουλος

Ελπίζω κάποια στιγμή τα παιδιά μας να καταλάβουν τι παιγνίδι εφήμερο παίξαμε στις πλάτες τους, να μας ρίξουν μια κλωτσιά και να χτίσουν ένα λαμπρό μέλλον.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[U]Αναμνήσεις και ενοχές[/U]

Είμασταν κάποτε παιδιά
και είχαμε ανέμελη ματιά,
πίναμε νερό από το λάστιχο.
Μα τώρα μεγαλώσαμε
όνειρα και ελπίδα νομίζαμε ότι δώσαμε
στης ζωής το φθαρμένο το κατάστιχο.

Πάνω σε πειρατικό
ραδιοφωνικό σταθμό
καβαλούσαμε τα κύματα του αέρα.
Παγωτό με πέντε φράγκα
και χωμένοι στην παράγκα
βάζαμε κασέττες με τα ξένα.

Στην ντίσκο μαζευόμασταν
αντάμα κορίτσια και αγόρια
χορός ως το ξημέρωμα
ιδρώναμε την φανέλα
από το μπρέικ και το ραπ
τ' αλόγου το ημέρωμα.

Καί όταν ερχόταν εκείνη η άγια και ευλογημένη ώρα
που έβαζε σλόου στη κονσόλα τη μελιά
και παρακάλαγα να βάλει
το τόταλ εκλιπς οφ δε χαρτ
7 λεπτά το άτιμο
με το κορίτσι αγκαλιά!

Αργότερα το χάραμα
πηγαίναμε στην παραλία
κάτι γλυκό να φάμε
μπουγάτσα με άχνη ζάχαρη
που γλύκαινε και ομόρφαινε
και την ζωή την άχαρη

Άλλοτε μαζευόμασταν
κορίτσια και αγόρια
και κάναμε διαγωνισμό
ποιος θα χτίσει πρώτος βουνά
λόφους και οροπέδια
με πασατέμπο σπόρια.

Κάποτε μεγαλώσαμε
δικηγόρους, γιατρούς, εργάτες και νοικοκυρές παραδώσαμε
παρακαταθήκη πλέον στα παιδιά μας
το μέλλον τους προδώσαμε
με τις λάθος μας επιλογές.
Μα όσο αναλογίζομαι
το πόσο ωραία εμείς ζήσαμε
με πιάνουνε τα δάκρυα
από τις μεγάλες ενοχές.

[I]Μονοχίτων[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-06-2017