Απλές σκέψεις

Δημιουργός: Κάποιος κάπου κάποτε

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε ένα site που καμιά σχέση δεν εχει με εμπορικότητα ..
Σε έναν χωρο που μπαίνει κόσμος με ευαισθησίες
για να καταθέσει κομμάτια από τον εαυτό του….
να επικοινωνήσει με άλλους ανθρώπους … να μοιραστεί..
Δεν μπαίνουμε εδώ μεσα για να επιδείξουμε εμπόρευμα
στον πάγκο...απλά καταθέτουμε κομμάτια της ψυχής μας
όπως μας βγαίνουν...
Ο καθένας έχει δικαίωμα να κάνει κριτική
να πεί την γνώμη του καλοπροαίρετα όμως με σεβασμό
και με πραγματικά φιλική διάθεση…
Η υπεροψία και ο εγωϊσμός πρέπει να σταματήσουν
Ας βάζουμε πρώτα τον εαυτό μας στον καθρέφτη ...ίσως
αυτό μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι μεσα στην κοινωνία που ζούμε...
Λίγη ανθρωπιά δεν βλάφτει...

Διάβαζοντας μιά ιστορία με έβαλε στις σκέψεις να κοιτάξω και γω
τον εαυτό μου στον καθρέφτη...

Μιά ρακένδυτη γριούλα περπατούσε ξυπόλυτη στο χιόνι.
Στο λεωφορείο που ανέβηκε προκάλεσε την προσοχή των επιβατών
οι οποίοι προέταξαν διάφορες εικασίες για να δικαιολογήσουν το γεγονός
ότι η άτυχη γριούλα κυκλοφορούσε ξυπόλυτη στην καρδιά του χειμώνα.
Από την γεροντική ανία,που υπέθεσε κάποιος επιβάτης,
στην έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας,την αδιαφορία, τον αποτροπιασμό,
την κοινωνική αδικία, την ενόχληση που εξέφρασαν ορισμένοι άλλοι.
Όλοι είχαν κάτι να πούν εκτός απο το να βοηθήσουν τη δυστυχισμένη γυναίκα.
Όλοι εκτός,ενός νεαρού πού, χωρίς να πολυσκεφτεί τα καινούργια
παπούτσια του και το κομμάτι που θα έκανε στους φίλους του,
έσκυψε,τα έβγαλε από τα πόδια του και της τα φόρεσε,λεγοντάς της,
γιαγιά,βλέπω πως δεν έχεις παπούτσια,εγώ έχω κι άλλα.
Της τα χάρισε τα παπούτσια και ξυπόλυτος εκείνος περπάτησε
στο χιόνι για το σπίτι του.
Οι επιβάτες έκπληκτοι για το θέαμα που μόλις είχαν δεί,έτρεξαν
στο παράθυρο του λεωφορείου και κοιτάζοντας τον νεαρό
που χαρούμενος περπατούσε στο χιόνι για το σπίτη του,
προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την πράξη του νεαρού.
Άγιος θα είναι,είπε κάποιος,
σαν άγγελος μου φαίνεται πρότεινε κάποιος άλλος,
Κοίτα φορά φωτοστέφανο στο κεφάλι,φώναξε ένας άλλος.

Εκτός απο το μικρό κορίτσι,που γυρίζοντας στη μαμά του δήλωσε
με παιδική αφέλεια και ειλικρίνεια, ΟΧΙ ΜΑΜΑ ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ
"ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ"

Όλοι κάτι σκέφτηκαν,αλλά είχαν ξεχάσει το αυτονόητο,Δηλαδή,εκείνο
που ο κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος θα έκανε.
Να σκύψει με φροντίδα πάνω απο τον ανήμπορο,τον δυστηχή,
τον κατατρεγμένο,τον φτωχό.
Να απλώσει το χέρι και να προσφέρει έστω και απο το υστερημά του,
όπως ο νεαρός της ιστορίας.
Κάτι που για μας μπορεί να μην έχει μεγάλη αξία,αν το καλοεξετάσουμε,
για τον αποδέχτη όμως της καλοσύνης μας,όπως η φτωχιά γριούλα
ενδέχεται να σημαίνει τον τερματισμό μέρος των βασάνων της.
Ο νεαρός θα περπάταγε στο χιόνι προσωρινά μέχρι να φτάσει στο
σπίτη του.
Η γριούλα όμως, θα ένοιωθε την παγωνιά στα πόδια της μέχρι
να τα έχανε από κρυοπαγήματα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-06-2017