Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
Λυδια_θ - Το χαμόγελο της Λυδίας

Λυδια_θ - Το χαμόγελο της Λυδίας

Δημιουργός: Skylight, Σταμάτης Βαρσάμος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόψε πάλι παραμύθι, έχω να πω για μια ψυχή
γιατί η αλήθεια και οι μύθοι, συχνά πορεύονται μαζί.
Ένα ευαίσθητο κορίτσι, στέκει, τα κύματα κοιτά
χάνεται στο βαθύ γαλάζιο, στις αναμνήσεις της μιλά,

Γράφει ποιήματα τις νύχτες, για τον δικό της Γολγοθά
και περιμένει να χαράξει, μες στη δική της την καρδιά.
Πάει καιρός που έχει χάσει, ένα χαμόγελο ζεστό
κι έτσι συχνά μιλά με δάκρυ, ή γράφει κάτι με καημό.

Μα τούτη η ιστορία μας, δεν είναι θλιβερή
ξεκίνησε περίεργα, μα αυτό είναι η αρχή
γιατί κάπου ανάμεσα, στο γέλιο και στο δάκρυ
(θυμάστε;) -Το 'χω ξαναπεί!- υπάρχει η αγάπη

Το χαμόγελό λοιπόν, έλειπε απ τη Λυδία
για να 'ρθει το συναίσθημα, σε πλήρη ισορροπία
έτσι μια νύχτα σκοτεινή, χωρίς να της το πουν
έψαξαν, τύχη και θεός, χαμόγελό να βρουν.

Οργάνωσαν το σχέδιο, μέχρι τις τρεις το βράδυ
και στείλαν κλέφτη σπίτι της, να μπει μες στο σκοτάδι
βρήκε χιλιάδες ποιήματα, με δυνατά νοήματα
μυριάδες συναισθήματα, κι απ την ψυχή συνθήματα

Βρήκε φαΐ, βρήκε νερό, κι ένα καθρέφτη μαγικό
που έδειχνε σ' όποιον κοιτά, σα να του λείπει η χαρά
τότε κατάλαβε ο κλέφτης, γιατί συμβαίνουνε αυτά
και πήρε εκείνο το καθρέφτη να τον πετάξει μακριά

Άφησε πίσω μία φράση, σ' ένα κομμάτι από χαρτί
κι ένα λουλούδι σε μια γλάστρα, που είχε λίγο μαραθεί.
Έφτασε εκείνο το πρωί, και ξύπνησε η Λυδία
πάει στον καθρέφτη να πλυθεί, τη πιάνει η αγωνία.

Αμάν λέει με κλέψανε, ψάχνει τα πράγματά της
και βλέπει το σημείωμα, που άφησαν μπροστά της
το διάβασε, ηρέμισε, είπε να πάει μια βόλτα
και βρήκε το λουλούδι της, να στέκετε στην πόρτα

Το μάζεψε, το φρόντισε, το πότισε καλά
κι εκείνο αναθάρρεψε, ζωντάνεψε ξανά
σε λίγες μέρες γέμισε, το σπίτι με λουλούδια
και η Λυδία άλλαξε το ύφος στα τραγούδια

Πριν γράψει ένα ποίημα της, άνοιγε το χαρτάκι
το κοίταζε, και ένοιωθε πως έχει αλλάξει κάτι
έτσι λοιπόν περάσανε κι οι μέρες γίναν χρόνια
τα χρόνια γέμισαν χαρές, και διώξαν τον χειμώνα.

Ρώταγε η τύχη το Θεό, και ο Θεός την τύχη
τι λέει αυτό το μήνυμα, πως βγαίνουν τέτοιοι στίχοι
κάνεις τους δεν το γνώριζε, μονάχα η Λυδία
και το χαρτάκι έγραφε, "κάθε στιγμή έχει αξία".

Μπορεί ο κλέφτης να μην έρθει, να λείπει η τύχη διαρκώς
δίχως τα μάγια ο καθρέφτης, κάπου να κρύβεται ο Θεός
Μα το χαρτάκι πια το έχεις, κάνε την θλίψη σου γιορτή
και να θυμάσαι ο καθρέφτης, δείχνει αυτό που θες εσύ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-06-2017