Η ταυτότητα μου

Δημιουργός: Τσολάκης Ιωάννης, Αθάνατο Στάχυ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένας λαθρεπιβάτης στο πλοίο της ηδονής
όχι απλός επιβάτης,
φίλε μην μπερδεύεσαι
στον δικό μου τον δρόμο
μάθε να μην ανακατεύεσαι
σαν τόσους δαίμονες που στάθηκαν μπροστά μου
πάντα κατέληγαν να κλαίνε απ τα πυρά μου

Βίωσα τον τρόμο, δεν τον αρνήθηκα
είδα την άβυσσο και ευθύς μέσα της βούτηξα
κι όμως ποτέ δεν πούλησα
της ψυχής μου τον άλυσο
για δυο κέρματα που θα δώσουν
λίγη αξία σε ένα γαμημένο παρών
πάντα και παντού
δηλώνω απών
Να το ξες
δεν τρέφω πια καθόλου αυταπάτες
κι όσες ελπίδες μου έμειναν αν θέλεις πάρτες
Του μυαλού μου έχω κάψει από μικρός
όλους τους χάρτες
που οδηγούσαν σε ουτοπίες
άφησα το σώμα μου να πει ναι στις χημείες
γυρνάω σε ματωμένα στενά και άδειες πλατείες
κι αν συναντήσω το γέρο που τον φωνάζουν χρόνο
ίσως μου δοθεί ευκαιρία να απαλύνω τον πόνο
που όλοι ψάχνουν μπας και γιάνουν, γυρνώντας πίσω,
το ξέρω πως
δεν θα αλλάξω ούτε λέξη
δεν νιώθω πια καμία έλξη
για τα παλιά,
ότι έγινε έγινε
δεν αναγνωρίζω τα δύο πρόσωπα του γέρου
του παρελθόντος και του μέλλοντος
επιβιώνω μονάχα επί του παρόντος
δεν πονάω πια
δεν σε κοιτάω ρε,
αλλά με τρυπάς με το βλέμμα σου
να ξέρεις απέχω απο κάθε ψέμα σου
για αυτό μένω μακριά,
μην με πλησιάσεις
είναι το βλέμμα μου,
βλέμμα τρελού, βλέμμα ψυχρό
και δεν χρειάζομαι συστάσεις
ξέρεις τι είμαι ;;
κάτι που αδυνατείς να κατανοήσεις
κι αν μια μέρα τα καταφέρεις
θα το δεις φίλε πως θα παρανοήσεις
για αυτό τρέξε τώρα μακριά μου
μη τύχει και νοσήσεις.

Πυρπολημένος στα χρόνια της σιωπής
βιώνω απώλεια κάθε επαφής
με τον κόσμο σας
και το μόνο μου συναίσθημα εκείνο της αποστροφής
Πυρπολημένος στα χρόνια της ντροπής
λησμονάω τη μητέρα μου,
ναι δηλώνω ως
μονάκριβο παλικάρι της καταστροφής

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-07-2017