Μες το μικρό το βότσαλο

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα καλά μου φιλαράκια, ελπίζω να μην ψήνεστε!! απόψε ένα ερωτικούλι... να μην ξεχνιόμαστε....τι θα τα κάνω άλλωστε? πολλαπλασιάζονται ωσάν κουνέλια

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ` ένα βότσαλο κρατώ, τη πιο όμορφη θύμηση
γράφει, επάνω, σ` αγαπώ, ζωής γλυκιά συγκίνηση

Θυμάσαι...μου το έδωσες,Αύγουστο με φεγγάρι
στην ασημένια θάλασσα, στην άμμο ένα αχνάρι

Δυο καρδιές..είχαν όμορφα ζωγραφίσει
έλεγες, καρδούλα μου, δική μου εσύ μια ζήση

Αχτίδες φώτιζαν χρυσές, τ` όμορφο, σγουρό κεφάλι
καυτό της νιότης το φιλί, σε ολόζεστη μια ζάλη

Ο έρωτας, γιόρταζε, στων αστεριών το βήμα
τ` σ` αγαπώ τα έσβηνε, τ` αγέρι και το κύμα

Ήσουν μικρό, μικρό παιδί, με γέλιο στα χείλη
που το κρατώ μες τη ψυχή και του μιλώ το δείλι

Χίλιοι αιώνες πέρασαν, το ...σ` αγαπώ...εδώ μένει
μες το μικρό το βότσαλο, τις αναμνήσεις δένει

Δένει, γλυκά τη νιότη μας, σ` εκείνο το μεθύσι
όταν γιορτάζαν τα κορμιά, τ` άστρα είχαν μιλήσει

Σ` έρωτα...που ήτανε θεός, του πάθους αλυσίδα
κι άφησε πίσω δάκρια, μες στη ψυχή σφραγίδα

Το βότσαλο, αγάπη μου, το έχω στη καρδιά μου
κι έρχεται η μορφή, δικιά σου, στ` ονειρά μου

Δεν είναι πως δεν αγαπώ, δεν έχω αγάπη άλλη
έχω διπλό ψυχούλα μου, διπλό το προσκεφάλι

Δεν είναι πως δεν έζησα, σαν έφυγες ένα βράδυ
δεν είναι πως δεν έπλεξα, του έρωτα, υφάδι

Φεγγάρια, είχα αυγερινούς, καυτά δάκρυα και πάθη
που είχαν κορμιού την ηδονή, είχαν..καινούργια λάθη

Δεν είναι πως δεν φώλιασα, στης ζωής ένα μουράγιο
που` χει τη πίστη, προσευχή κι αγάπης..το τρισάγιο

Είναι...που μόνο βότσαλο, εδώ έχω δικό σου
πρώτη μου αγάπη, νεανική, όμορφο ναν το βιος σου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-07-2017