Μα...δεν τα βλέπεις τα κλωνάρια της

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Μα...δεν τα βλέπεις τα κλωνάρια της</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Μα...δεν τα βλέπεις τα κλωνάρια της</b><p>Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ<p><i> Καλησπέρα φιλαράκια, εγώ έχω πολλές θύμησες από το χωριό κι απόψε επειδή έτσι μου ήρθε...γράφω για το μοιραίο θάνατο! μιας αμυγδαλιάς!!!!! ευχαριστώ πολλά φιλιά</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Εμείς στο χωριό είχαμε μόνο αμυγδαλιές, όλες έβγαζαν ωραία λουλούδια, νόστιμα αμύγδαλα<br />
μόνο μία ήταν στέρφα, η καημενούλα, ήταν και μεγάλη, έστεκε στην αυλή σαν φάντασμα,<br />
Στο κορμό είχε μια μεγάλη, κουφάλα..μιλάμε πολύ μεγάλη.<br />
Κρατιόταν λοιπόν αυτή η κακομοίρα, από ένα κομματάκι κορμό, μισοπεθαμένο, έβγαζε ασθενικά λουλουδάκια, κιτρινωπά ,προς το σάπιο θα έλεγα.<br />
Ασθενικά και τα τσάγαλα, όλα άδεια, κούφια, σκοροφαγωμένα<br />
Μήτε φύλλα είχε, μια καραφλή γριά, άχρηστη πια από καιρό<br />
Η μάνα όλο έλεγε θα φέρει κάποιον να τη κόψει, να έχουμε καυσόξυλα<br />
Σε κάτι να χρησίμευε κι αυτή!<br />
Είχε όμως τ` άτιμο το δέντρο, γατζωθεί στο μισερό κορμό του, στις σάπιες του ρίζες....και ζούσε έτσι άχρηστο, χωρίς λουλούδια, χωρίς καρπούς.<br />
Έβγαζε κάτι κλώνους, αναιμικούς, ασθενικούς, με κατσιασμένα φύλλα, γεμάτα μελήγκρα<br />
Κι έλεγε...η καλή μου μάνα...ας τ` αφήσουμε μπορεί να πάρει απάνω του<br />
Όλες οι άλλες γύρω, ανθισμένες νυφούλες το Γενάρη, κοίταγαν...τη ψωριάρα.. με λύπη, οίκτο μα και περιφρόνηση. Όταν δε έδιναν τον ωραίο καρπό τους, ήταν σαν να μίλαγαν στη μάνα...κόψτη επιτέλους!!!!!!!Είναι πια μια ξεδοντιάρα γριά, άχρηστη, ούτε πουλιά δεν φωλιάζουν στη κουφάλα της<br />
Κι έλεγε η μάνα.........ας την αφήσουμε τη κακομοίρα..μήπως συνέλθει, κάποτε έδινε καρπούς!!<br />
Τις είπαν όλες μαζί ..μα δεν βλέπεις τα κλωνάρια της!!!<br />
Με το που βγαίνουν είναι καταδικασμένα! κατσιάζουν κιτρινίζουν, στεγνώνουν, ξεραίνονται<br />
Φέρε κάποιον να την κάνει κάτι χρήσιμο, μας παίρνει από τον αέρα, το φως, τη βροχή, τη θέα!<br />
Έχει πλέον πεθάνει!! δεν το βλέπεις?<br />
Μόνο  κάτι μυρμήγκια έχουν όφελος από αυτή, που έχουν το σπίτι τους στη μεγαλοπρεπή κουφάλα της. Πέρασε καιρός!! είδε η μάνα κι ...απο`είδε..ότι οι κλώνοι δεν θα ζωντάνευαν ποτέ αυτή τη κακορίζικη αμυγδαλιά κι ήρθε ο γείτονας με το πριόνι, την έκανε ένα ωραίο σωρό ξύλα.<br />
Αν το καλοσκεφτείς, ξεριζωμένη, κομμένη κομμάτια..<br />
Είχε κι αυτή μια κάποια χρησιμότητα!!<br />
Κι είπε τότε η μάνα...τη λυπόμουν, ήλπιζα ότι ίσως ζωντανέψει απ` τους κλώνους της!<br />
Όλες οι άλλες..τις απάντησαν<br />
Πως να ζωντανέψει κάτι που έχει πλέον πεθάνει από καιρό!<br />
<br />
τσάγαλα...τα πράσινα αμύγδαλα όταν μεστώνει ο καρπός<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-08-2017</td><td valign=top></td></table><br />