Ο φάρος

Δημιουργός: mAdrugA

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι έχει ένα φως σαν πέφτει πια το βράδυ
Φάρος που φέγγει και συ πλοίο που επιστρέφεις
Και με κοιτάς, σα να με στήνεις στο σημάδι
Σε ένα ταξίδι που το τέλος δεν αντέχεις

Έχει μια ομίχλη στο παράθυρο που βλέπει
Σε μιαν ακτή που έχει ερημώσει από χρόνια
Νιώσε και εσύ την μοναξιά που μου επιτρέπει
Να σε κοιτάζω και να λιώνουνε τα χιόνια.

Έχει μια ψύχρα και μια θάλασσα από ίσως
Ίσως να έπρεπε να μείνω παραπάνω
Μα είναι ο άνθρωπος δειλός και χτίζει τοίχους
Που σ' αγαπώ και αν από αγάπη θα πεθάνω

Έχει μια θλίψη όταν πέφτει πια το βράδυ
Κι η νύχτα αμίλητη αρνείται να τελειώσει 
Να μου γελάς, να ανοίγω δρόμο στο σκοτάδι
Φάρος που φέγγει, κι ας αργεί να ξημερώσει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-10-2017