Ηλιοβασιλεμα Στα Ματαλα

Δημιουργός: inokrini, Κ.L inokrini--Κατερινα Λιαρου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΣΤΑ ΜΑΤΑΛΑ 13-9-2014
από τη συλλογη της κρητης τα γυρισματα

Είν’ ο χορός του τρυγητή!’Τοιμάστηκε,κατέβηκε κάτω στο πατητήρι
όπου μαζώχτηκε η σοδειά.
Μοσχοβολάει η φύση,κι ο Διόνυσος,χαμογελά τούτην εδώ την ώρα.
Ανέβηκαν τ’αρώματα ψηλα! Εμέθυσαν τον ήλιο!
Ξάφνου…ροδοκοκκίνησε! Λές ναν από ντροπή του;
Πόσο κρασι…απ’τους καρπούς,κόκκινο-άσπρο-μπρούσκο
έγιν’ η σμίξη τέλεια και βγήκε απ’τη γραμμή του;;;
Βάφτηκε όλος ο ουρανός κατω στα Μάταλα
έτσι όπως ρουφάει με λαχτάρα το συγκέρασμα
όλων αυτών των οσμών και χρωμάτων.
………………
Κι η θάλασσα τον κοιτά ήρεμη.
Κι έβαλε και αυτή πάνω στην μπλέ της φορεσια
ροζ και κόκκινα ρόδα,φόρεσε το κοκκινάδι της σαν όμορφη νιά
που καθρευτίζεται ν’αρέσει στον καλό της.
Τ’αέρι πάλι,είναι δροσερό τόσο, όσο και ζεστό ταυτόχρονα,
λες και θέλει ν’απομακρύνει τούτο το μεθύσι.
Όλα λικνίζονται όμορφα,σ’αυτό το ροδαλί φόντο.
Ξεσηκώθηκε ο συνοικισμός! Φωνές ακούγονται:
ελάτε να δείτε! Μέθυσε ο ήλιος!
……………….
Τι όμρφη εικόνα!σαν να ξεπήδησε από ένα γιγάντιο χρυσόδετο παραμύθι.
Χορεύει ο ήλιος!
Άπλωσε του δειλινού τη φορεσιά,
και με ωραίες πιρουέτττες κατεβαίνει
προς τα Παξιμάδια
Στάθηκε πάνω στις πλάτες τους και κοιτα χαμογελώντας
στα Μάταλα και στη γαλαζορόδινη κόρη.
Τα χείλη του κατακόκκινα!!!βαμμένα απ’το μπρούσκο.
Στελνει φιλια σε όλους όσους είχαν κατέβει στην ακρογιαλια
αυτή την ώρα κοιτώντας τον απορρημένοι, κι εκστασιασμένοι
απ’το χορό του.
Κι αυτός εκει!γελουσε και καμάρωνε
Πόση ευτυχία κι ομορφιά,σ’αυτην εδώ τη γωνιά του κόσμου!
Πρωτόγνωρα!
………………
Κι αναρωτιέσαι……τι κάνει αυτός εδώ ο Βασιλιάς;;πόσα φιλιά μεθυσμένα
και αρωματισμένα θα στειλη ακόμα;;
Και ξαφνικα!....δίνει βουτιά πίσω απ’τις κορφές και χάνεται,
αφήνοντας στα σύννεφα να αιωρειται η φορεσιά του
μέχρι νάρθη ο Έσπερος να την μαζέψει.
Δεν τον νιάζει!με τόσο μεθυσι…..
Κι εσύ νιώθεις τα κατακόκκινα χείλη του να σε χαιδεύουν ακόμα
Θάλασσα-αμμουδιά,σπηλιες,ψυχές,ακόμη κι ο έρωτας,
μένουν εκστασιασμένοι κοιτώντας μήπως φανει ξανα ο κουζουλός!
απ’τις κορφές των Παξιμαδιών.
Κοιτουν και περιμένουν……μεχρι που σκοτείνιασε.
Κι ήρθε η βραδυνη αύρα να χαιδεψη τα κορμια ……και τη θάλασσα……

Κ.λ.inokrini
—

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-10-2017