Άνευ όρων

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Καλησπέρα μας!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

...Εκεί, όπου οι ασθμαίνουσες ανάσες μου σιωπούν
και στοργικά αφήνονται τα μάτια μου με βλέμμα άγραφο,
απάνω στου λαιμού σου το άχραντο λευκό,
που δίχως φόβο μήτε αιδώ ανέμελα αφήνεται στον ήλιο...
Εκεί, όπου ο χρόνος διαστέλλεται για να χωρεί την κεκτημένη αταραξία σου
και ο χώρος μεταμφιέζεται στο "πουθενά", όπου πάντοτε λογάριαζες να φτάσεις,
εκεί ακριβώς...
στο χθόνιο κέντρο σου και στον ιερό κοχλία του ομφαλού σου,
εναποθέτω εγώ την ύστατη ελπίδα μου
να μάθω...
και μονάχη πια,
απ΄τη ζωή, κι όχι απ' τον ομφάλιο λώρο σου, να θρέφομαι
κι απ' των μικρών θανάτων μου τα απομεινάρια να βλασταίνω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-12-2017