Μοίρα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θαρθώ μια μέρα κι ας με διαβούν τα χρόνια
Κείνα θα φύγουν ύστερα μα εγώ θα μείνω αιώνια
Θαρθώ σα ξεσκισμένο κύμα που στην βαριά ανεμοζάλη
Αναζητεί τη μοίρα του στ’αμμουδερό ακρογιάλι
Ήδη ονειρεύομαι το δρόμο που θα πάρω
Το φώς που θε να ιδώ μακρυά σαν κάποιο φάρο
Και τη στιγμή που ανάλαφρα χωρίς και να τρομάξω
Σα ναυαγός θα πέσω και θ’αράξω
Θαρθώ το θάμα να ζήσω και να δώ
Τη μέθη εκείνη τη βαθιά να τηνε ξαναζήσω
Κι αν χίλιοι χρόνοι μούλαχαν να μένω να σκεβρώνω εδώ
Δε θα πεθάνω σε σένα πριν γυρίσω

Θάναι μια μέρα γάργαρη θάναι μια θάλασσα καλή
Και θάναι το καράβι μου καλόδρομο κι ωραίο
Στην πλώρη εγώ θα στέκομαι ,θ’απλώνω μια ματιά θολή
Και δακρυσμένος θα γελώ και γελαστός θα κλαίω
Θα στραφταλιάζει ολόγυρα γύρω και μέσα μου το φώς
Μέσα και γύρω μου η χαρά σαν άρπα θ’αηδονίζει
Κι αγάλια θα μου γίνεται πάλιν ο κόσμος αδερφός
Κι αυτός,αδέρφι μου παλιό θα με ξαναγνωρίζει
Κι όταν τα μάτια σου αντικρύσω κι εκείνα με κοιτάξουν στοργικά
Στην ύπαρξη μου ολάκερη μια βρύση θ’αναβρύσει
Εκείνη η βρύση που ύπνωνε θ’αρχίσει να κυλά ξανά
Και κείνη πούσπασε η φωνή θα ξαναντιδονίσει
Αχ τα τραγουδια τα καλά που απ’τα βάθη θ’ανεβούν
Τα πέταξα ο τρελλός τάχω πατήσει χάμου
Μα τώρα πιο σοφά απο με θε νάρθουν όλα να με βρούν
Για να τα πώ και να με πούν –δικός τους και δικά μου!



ΠΑΧ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-03-2018