Ας είναι

Δημιουργός: imaginarysun

13-12-2013

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι εκεί που έλεγα να φύγω, να μ’αφήσω
εκεί που η σκέψη μου είχε εγκαταλείψει το σώμα μου,
απαξιωμένο σαν ξένο και φτηνό,
ικανό για ασήμαντα κι αμέτρητα,
ανικανοποίητο, προδωμένο και στενάχωρο,
έχασα τη μιλιά μου.

Οι λέξεις, πράλληλες με συγχιση, αιχμηρές στο κεφάλι μου και γεμάτες ερείπεια,
έχασαν το νόημα και την ουσία,
κι άφησαν το χαρτί κενό, σαν να μην υπήρξαν ποτέ.

Οι γραμμές στο προσωπό μου, φάνταζαν χαραγμενες κι αδιάβροχες.
Η πηγή τους, αστείρευτη.

Σαν βροχή πριν το χαλάζι,
οι στιγμες σου πέρασαν αλύγιστες, αφόρητες και κρυστάλλινες,
λες και οι ώρες, οι μέρες, δεν μετράνε.
Λες και η γη σταμάτισε τις βόλτες,
ξαφνιασμένη,
μή χάσει ισορροπία
απ’ τους σεισμούς που προκαλούν τα μέσα μου.

Κι ας αποκαλείς τους φτερωτούς μου ταξιδιώτες άϋλους,
αυτοί με συγχρόνισαν με τη χροιά σου.
Τραχιά στο δέρμα μου, μα τα όμορφα σημάδια της,
μ’ αφήνουν μόνο να θαυμάζω.

Να λαχταρώ τα επόμενα.

Εκεί είναι που κομπιάζω.
Στα επόμενα.
Γιατί τόσο τα θέλω. Έτσι απλά.
Ας φαίνονται σκληρά, άκαρδα, αδιάφορα, αγνώριστα,
υποτιμημένα, υπερτιμημένα, λάθος.
Εγώ τα θέλω.

Ξεκάθαρα, όμορφα και γλυκά,
ξεπερασμένα όρια.
Τόσο γλυκά.
Στη φύση μου είναι τα όρια, να είναι εξ ορισμού ξεπερασμένα.
Να είμαι πάντα στα απ΄έξω.

Κι αν στα μέσα μου θα μείνουν κλειδωμένα τα επόμενα,
δέ με νοιάζει.

Ας είναι.
Η θέα απ΄έξω είναι ομορφότερη.
Δίνει τροφή στο πνεύμα μου και νερό στη ψυχή μου να ξεδιψάσει.

Έτσι θα δίνω δύναμη στους φτερωτούς μου ταξιδιώτες
να σε προσέχουνε, κορίτσι μου, από ψηλά, από μακριά.

Ας είναι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-04-2018