το χαμόγελο της μέρας

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

δεν πιστεύω στο 'μια μέρα δίχως γέλιο μέρα χαμένη'
στο ό,τι βγαίνει δίχως βία είμαι όσο πάω και πιο αβίαστα
κι αν μια μέρα μια ζωή, τι να πρωτοθυμηθεί κανείς
σιγουρα και γέλιο είναι μεσα της, δεν μπορεί να μη.
άκρη όταν περνάει ο αυθορμητισμός καρναβάλι μου
..οσο μεγαλώνει κανείς, πιότερο σπανιζει.
είναι διάολος , πραγματικά σπάνιος.
η εξαφάνιση του είναι που, μας σαπίζει.
άνθρωπος που σου εκφερει τις ίδιες αποψεις
μόνο για να σε δει με την ελπιδα
να γίνεσαι του χεριού του.
και εσύ βλέπεις έναν απαραλλαχτο εντέλλει
που χτυπά το χερι του στο τραπέζι.
μόνο γιατί δεν αλλάζεις την θάλασσα με αυτόν,
την απεραντοσύνη που απλωνεται μέσα σου-
που και παρωπίδες να φοράς βγάζει μάτι.
μεγαλώσατε κι οι δυό,
κι αυτός παραμένει διαπιστώνεις μόλις λίγο ξανοιχτεί, ο ίδιος.
σαν ο παλιο εαυτός που δεν θυμάσαι, πότε τον άκουσες.
στην προσαρμογή δεν λες όχι οταν δεν πρέπει να ξεχάσεις,
την μοναδικότητα σου. αυτη τη μηδαμινότητα τέλος πάντως
την σαν αστερι αχνό που φεγγίζει στο απέραντο στερέωμα.
και σύ μια κουκίδα απο την γή, δίχως να σαι μόνος. Εβίβα.
απο το να πιστεύουμε, στο να είμαστε- αυτό που είναι-
το είναι μας.
χαμογελάει σε ό,τι μας το βγάζει.
τώρα φαντάσου ο άλλος να βγάζει τον ταύρο απο μέσα σου.
κι εσύ να φτάνεις, μιας κι απεραντοσύνη στα ματια σου
να τον κλεινεις στην αγκαλιά σου μετά απο ένα συντομο,
ας το πουμε ρουθούνισμα. ε θα γελασεις και δεν θα λυπηθεις.
ψυχοφθορα η οργή ψυχοφθόρα κι εθελοτυφλία
επί μονίμου βάσεως σαν πατούν, στα ίδια.
μια μέρα η ζωή όσες και να έρθουν. και δεν την κάνεις

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-05-2018