Μάνα ψηλά στ' αστέρια σου

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα, καλή απεργία, ποτέ δεν τελειώνουν τα λόγια για την μάνα μας, ευχαριστώ να είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λιθάρια, πέτρες, κούρβουλα
γλίτσα πηχτή και
λάσπη.
Κάρβουνο όλο το στρατί
που βγάζε στην
αγάπη.
Χέρια κουπιά, του ναυαγού
που κοπανάει τη θάλασσα
στη τρικυμία του σωσμού
πόσο εαυτό, τον χάλασα.

Λιθάρια, πέτρες, αγκωνάρια
κι ήταν τα χέρια μας μικρά
ξυπόλητα τα πόδια
σαν έλεγε, η ψυχή μπορώ
μικρά της γης
τα εμπόδια.

Λιθάρια, πέτρα ριζιμιά
γύρω, τριγύρω τείχη
είχαμε λιονταριού μιλιά
να φοβηθούν οι λύκοι.

Μπαλώσαμε ψυχές
σωρό
κάθε βήμα και
μπάλωμα.
Σαν άκουγε
η ψυχούλα μας
της μάνας μας
το μάλωμα.

Πέτρες αγκωνάρια κι ο θεός
κάπου...θεός υπήρχε
στ αγκάθια που τ` αντέχαμε
στα πληγωμένα πόδια.
Στα χέρια μας
που τρέξανε
γυαλιά, καρφιά
στα εισόδια.

Πέτρες, στουρνάρια κι ο θεός
στης μάνας το τσεμπέρι
να καμαρώνει η δυστυχής.
Να` χει κι αυτή περφάνια
τα πέντε της τα κούτσικα
μες στης ζωής της, την αφάνεια.

Πέτρα, ξερολιθιά, η σπηλιά.
Μάνα καλή μου μάνα,
είχες φυτέψει μια ελιά
και χτύπαγε η καμπάνα.
Καρπός χρυσός, στο διάβα μας
τα σταφιδιασμένα
χέρια σου.
Η αγάπη που είχες τάμα σου,
μάνα, ψηλά
στ` αστέρια σου.

30-5-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-05-2018