Ήσουνα Δημιουργός: inokrini, Κ.L inokrini--Κατερινα Λιαρου Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ήσουνα
8-2-2002
Ήσουνα η σκιά μεσ’ στο σκαφτό λιοπύρι
ήσουνα το νερό που θέλησα να ξεδιψώ
ήσουν ο άνεμος σαν ζήτησα για να πετάξω
κι έφυγα παίρνοντας πληγής φτερά κι ένα γλυκό καημό .
Ήσουν η άνοιξη μέσα στον κρύο χειμώνα
ήμουν ξερόκλαδο , κι έβγαλα φύλλα μονομιάς
άπλωσα ρίζες μου απότιστες μέσα στο χώμα
σκληρό το πέτρωμα , μα όμως μπήκανε βαθιά
-----------------------------------------------
Ήσουν η πούλια μου που έβγαινε μέρα και νύχτα
ήσουν αυγερινός πουλάκι – αηδόνι μου γλυκό
κάθε φτερούγισμα μου ξύπναγε τη μοναξιά μου
κάθε κελάϊδισμα σου γλύκαινε καημό
Ζήτησα ψίχουλα – ζητιάνα έγινα αγάπης
χρόνια περίμενα σαν να το ήξερα πως θα’ρθεις
σαν το σπουργίτι , το μικρό που περιμένει
μέσα στο κρύο – στο περβάζι αργοπεθαίνει !
-------------------------------------------------
Τώρα θα μείνεις πια ένα μοναδικό κομμάτι
η θύμησή σου θα πονά , θα φέρνει δάκρυ
γιατί δεν θα’χω , τη σκιά μου στο λιοπύρι
δεν θα’ρθη άλλο πια ! πουλί στο παραθύρι
μόνο θα νοσταλγώ αυγερινό και πούλια
θα γράφω και θα ζω μ’αυτά μου τα τραγούδια
που άγγιζαν ψυχή ! όλο το μέσα κόσμο
μου έσταξαν κερί με άρωμα το δυόσμο !
………………………………….
γλυκό μου σκίρτημα , θα μείνεις θα υπάρχεις
η μόνο αλήθεια μου , στη ζωγραφιά του χάρτη
νησί μου όμορφο ! λιμάνι μου γαλάζιο
στο κύμα σου αυτό όλο θα σε φωνάζω
άλμύρα μου γλυκιά , σαν το κορμί μου αγγίζεις
καημούς και βάσανα μεσ’ στο βυθό θα ρίξεις !
-----------------------------------------------
Μα ήσουν όνειρο , μεσ’ στη ματιά θλιμμένο
κι ας μόνη μου έτρεχα , κι ας όλο περιμένω
ξέρω πως μέσα σου και αν ποτέ δεν μπήκα
απ’ έξω σ’ άγγιζα σου έδωσα τη γλύκα
ρούφηξες όλη μου τη γύρι και το μέλι
πού’ναι αστείρευτη , απ’ την ψυχή βγαλμένη
ήσουν κορώνα μου που θέλησα για να φορέσω
σαν πριγκηπέσσα , στα περβόλια σου να τρέξω .
γιατί το ήξερα ! περβόλι είναι η καρδιά σου
μα δεν την άφησες να’νθει ! να δει η ματιά σου !
------------------------------------------------
Θα μένεις όνειρο , γλυκιά πνοή μου και ζωή μου
μέσα στις σκέψεις μου , θα ξημερώνεσαι μαζί μου
κι όταν η νύχτα θα μου ρίχνει το σκοτάδι
μαζί μου θα’σαι στην καρδιά , κι ας είναι βράδυ
Κι όσες φουρτούνες στη ζωή μου θα περάσω
μέσα στη σκέψη μου , θα’σαι λιμάνι που θ’αράξω
στη φαντασία μου , θα’σαι ο φίλος μου τ’αηδόνι
που δεν θα τραγουδάς , κι αυτό θα με πληγώνει
γιατ’ήσουν η φωνή που ήθελα ν’ακούσω
ήσουν το λιόσταγμα μαλλιά μου για να λούσω
ήσουν φεγγάρι πορφυρό και ασημένιο
που με ταξιδεύες σε κόσμο ξεχασμένο
ήσουν το δέντρο μου , που στο κορμί του ακουμπούσα
σαν από κάματο σκιά στην άκρη του ζητούσα
πάντα θα σε ζητώ , πάντα θα σε προσμένω
σαν το καράβι , σε λιμάνι αραγμένο
να’ρθεις τιμόνι να το πιάσεις ν’αρμενίσει
και πίκρες πίσω του με το ταξίδι σου ν’αφήσει !
----------------------------------------------
Κ.Λ Inokrini
Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-08-2018 | |