Ντύνομαι στ'άσπρα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Συγχώρα με που σου μιλαω
Όπως είμαι στο φόβο
Μόνος στο παράθυρο
Με βλέμα στιλέτο
Και λίγα ρούχα ματωμένα
Στο θερινό λυκόφως
Η πόλις χαμένη πια

Η κόλαση λοιπόν είναι εδώ
Ψηλά στο ξημέρωμα
Που ξαφνικά ξεχειλίζει
Καταμεσής στο φθινόπωρο
Σε ποτάμια με σάπια στεφάνια
Εντάφια λάδια
Και ναυαγισμένους σταυρούς
Διαλυμένους με κερί και θειάφι
Χολή κι ασβέστη
Έτσι είναι η ζωή
Ενός άντρα ρωμαλέου
Θα μάθω κι άλλα
Πως να βλέπω τον κόσμο
Πως να βλέπω εσένα
Και το θεό κρυμμένο
Καθαρά

Ντύνομαι στ'άσπρα
Και σκοτώνομαι για φιλιά
Δονώ τις φλέβες να τραγουδήσω
Ανάμεσα σε βουλιαγμένες καμπάνες
Δαγκώνω τις στάχτες
Για να μαζέψω τα χρυσαφένια νερά
Προδώνω τα μυστικά της νύχτας
Και προσμένω να περάσεις
Με δεκατέσσερα μάτια
Και το στόμα σου βουτηγμένο στο μέλι

Γκρεμμίζω τα ρολόγια με λυγμούς
Για νάρθει ξανα το καλοκαίρι σου
Νάρθει η μέρα με τον ήλιο σου
Η νύχτα με το φεγγάρι σου
Σε τι ωφελεί το ποιήμα αν όχι για σένα
Σε τι ωφελει το ποιήμα αν δεν φτάνει στη ψυχή σου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-10-2018