Σπαράγματα

Δημιουργός: Elen Louka

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σπαράγματα ~


Ποιος νιώθει τον αδιέξοδο λαβύρινθο της γκρίζας καθημερινότητας και ματαιότητας που βιώνουν.
Άνθρωποι μόνοι στου περιθωρίου την κενότητα .
Συχνά χωρίς πραγματική αγάπη και χαρά ,χωρίς μια συντροφιά στην συννεφιά της ερημιάς τους
Καθηλωμένοι σε κρεβάτι ή καρέκλα ,στην θλίψη και την δίνη μιας απύθμενης μοναξιάς.
Άδεια η ψυχή και μόνη μπορεί και αγναντεύει μόνο τις όμορφες ζωές των άλλων.
Ακινησία σωματική, πνευματική και ψυχική σε ουσιαστικές πτυχές της κοινωνικής ζωής.
Καθήλωση ,απομόνωση και απομάκρυνση από το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Οι περισσότεροι στην λησμονιά μετέωροι ,στην ανυπαρξία στήριξης σε σημαντικούς τομείς , ή και στο απόλυτο τίποτα.
Κάθε μέρα τους όμοια με την προηγούμενη .
Στόχοι, όνειρα ,προσδοκίες ,θλιμμένες χίμαιρες.
Δέσμιοι στην σπηλιά της απόγνωσης.
Εξαρτημένοι
-από την μπουκιά φαγητού και φροντίδας του απλά επιβιώνω, εν αναμονή του μηδέν και του τέλους.
-από το το χαμόγελο ,την μικρή σπάνια χαρά και ένδειξη αγάπης μιας περιστασιακής τυπικής επίσκεψης.
Κάθε πόρτα ανέλιξης για κάποιους που μπορούν σχεδόν πάντα κλειστή.
Το βάρος των διακρίσεων παντού.
Πολλοί καταδικασμένοι στην στασιμότητα ,την φυλακή του πόνου, των σκέψεων ,των συναισθημάτων και των αισθήσεων που ασφυκτιούν.
Όσοι έχουν την δυνατότητα και ικανότητα ψάχνουν εναγωνίως διέξοδο στο φως ,την δική τους θέση στον ήλιο.
Μάταια!!
Ποιός συγκινείτε; Ποιος ακούει τις κραυγές και τα σπαράγματα της ψυχής τους; Σίγουρα μόνο οι τοίχοι της άδειας και σκυθρωπής τους κάμαρας.
Το αυτονόητο δικαίωμα, να συμμετέχουν ,να εργάζονται, να συνεργάζονται, να αλληλεπιδρούν στα δρώμενα της κοινωνίας περιορισμένο.
Ανθρωπισμός και ευαισθητοποίηση παραμένει ακόμη ζητούμενο της σημερινής σύγχρονης αλλά σε με μεγάλο βαθμό απάνθρωπης κοινωνίας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-10-2018