Αφιέρωση στον Μεγάλο μας ποιητή Γ. Ρίτσο

Δημιουργός: john_karaha, ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΗΝΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άνοιξες το φεγγίτη της σκέψη σου σύντροφε
έτσι όπως σηκώνεις το βήλο της πόρτας,
να βγάλεις στη λιακάδα τις έγνοιες σου,
στεκόσουν ατάραχος κρατώντας από τι χέρι
το εγγόνι της ποίησης, και σεργιανούσες.

Οι στίχοι σου λαμποκοπούν φολιδωτό
θώρακα γνώσης.

Είσαι λαμπρός πολύτιμος σύντροφος πρωτόσχολος,
στα μάτια σου φυτρώνουν δαφνόκλαδα,
απ΄ το λαιμό σου βγαίνουν τα φεγγαρομαλάματα
της ζωντανής μας γλώσσας, η πίστη σου ποτίζει
την ρίζα του σταχυού και την αλήθεια του ψωμιού,
είσαι η κοιλάδα της ύπαρξής μας,
ιδανική μορφή στον φωτεινό Απρίλη της ειμαρμένης.

στο πετσί της νύχτας κρύβεις το μικρό
φρύδι του ήλιου στο κόρφο σου το βέλασμα της μέρας,
στο γυμνό σου μπράτσο το μόχθο του εργάτη,
στη μεγάλη τσέπη του σακακιού σου
κρύβεις τα ναύλα της ποίησης που θα μας
ταξιδέψουν στο μέλλον.

στα μαλλιά σου φωλιάζουν χιλιάδες αετόπουλα
και σε καλημερίζουν, όταν καλλωπίζεις τα γένια σου.
Στο συρματόπλεγμα της Μακρόνησος φυτρώνουν
αγριοκέρασα που ευωδιάζουν τους στίχου σου.
έτσι μαραίνονται νωματάρχες στρατοδίκες
βασιλικοί επίτροποι.

Σαν σβήνει ο άνεμος λύνει της πλεξούδες των άστρων,
τις δένει στο τζαμωτό παραθυρόφυλλο της εσπέρας
ανηφορίζοντας στον αυλόγυρο της Λέρου και της Μακρόνησος.

Το στεφανοχάρτι της ελευθερίας έχει την υπογραφή σου,
το αλφαβητάρι του όρκου σου, είναι γραμμένο
με το νύχι του ήλιου, ένα κλωνάρι ελπίδας φυτρώνει
στις χωματένιες αρβύλες της ποίησης τρέφοντας
τα φύλλα της ελιάς και της γνώσης.
Και εμείς παιδιά της δική σου μητέρας πελεκάμε μία μία
τις λέξεις, υπομονή, φαμελιά, ουρανός, λιοπύρι,
σκουριασμένο κλειδί, Δημοκρατία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-10-2018