Το παραπονεμένο χελδόνι

Δημιουργός: Νικηφόρος Μελάς, ΓΡΥΠΑΡΗΣ Μ. ΑΝΤΩΝΗΣ

Ζήτω αδέσμευτος να εκφράζομαι ελευθέρα μπορώ; Κι από σας κανείς δεν την ορίζει, κι από σας κανείς δεν την κρατεί την ακέρια Δικαιοσύνη και την ακομμάτιαστη Αρετή• Γιατί σέρνουν όργητες και µίση πάντα, εσάς δεξά κι εσάς ζερβά. Κωστής Παλαμάς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το παραπονεμένο χελδόνι


Μέσα στο δάσος στα βουνά γεννήθηκε ένα αηδόνι
μ’ άσπρη κοιλιά κατάλευκη κι ουρίτσα ψαλιδένια,
τ΄ άλλα πουλιά γελάσανε του διαλαλούν χελδόνι…
πουλί δεν είσαι σαν εμάς τ’ αηδόνοπροικισμένα!

Είμαι κι εγώ τραγουδιστής τους λέει με καμάρι
μα τα πουλιά δεν τον ακούν λαλούν και τιτιβίζουν,
βιολί έχω στην γλώσσα μου - μου λείπει το δοξάρι
παραπονιόταν κι έβλεπε τα όργανα ν’ αρχίζουν.

Πλάνταξε κι αναστέναξε τ’ αηδόνια οικτρά ζηλεύει
και ψάχνει το δοξάρι του στα δέντρα στα ανθύλλια,
βλέπει τ’ αηδόνια να λαλούν κι αντί να ημερεύει
από το πάθος τ' έξαλλος δακρύζει από την ζήλια.

Αν θες δοξάρι για βιολί στον Όλυμπο ν΄ ανέβεις
ίσως στο δώσουν οι θεοί μ’ αυτοί βάζουν τα γέλια,
τον βλέπει ο Δίας και ρωτά τι θέλεις τι γυρεύεις;
Τα γέλια αλλάζουν ξαφνικά γλυκόλογα και μέλια.

‘Συ που ‘σαι δυνατό πουλί μπορείς και ταξιδεύεις
χελδόνι μα πιο όμορφο απ’ του βουνού αηδόνια,
μαύρο φτερό στον Όλυμπο κατάφερες ν’ ανέβεις
σμιλεύεις πήλινες φωλιές στ' αψηλά μπαλκόνια.

Δεν θέλω κανακέματα την σκέψη μου να σβήσω
μα θέλω το δοξάρι μου στ’ άστρα που τα ξεχνάνε,
γλυκά να παίξω μουσική και να τους τραγουδήσω
κι αυτά ν’ ακούν από ψηλά και να λαμποκοπάνε!

Α. ΓΡΥΠΑΡΗΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-12-2018