Αχ ρε μάνα θάλασσα ξανά

Δημιουργός: kin, Γιωργος

χικ!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάλι στην παραλία...
Σταματάω εκεί, κάτω απο τον φοίνικα,
στο ένα χέρι την τσάντα με τις μπύρες
στο άλλο την τσάντα με τα φαγιά,
και φτάνω στην σκάλα,
με φόντο την αστροφεγγιά,
και στο βάθος,
την μάνα θάλασσα να μου χαμογελά...

Αρχίζω να κατεβαίνω τα σκαλιά,
Κι εκεί, έρχεται το σοκ...
Κάποιοι μου πήραν την θέση μου
Και μάλιστα, είναι και ζευγαράκι...
Στην δική μου θέση,
και τέτοια ώρα...

Πάγωσα...
Αρχισα να φορτώνω...
Μα καλά, δεν βλέπεται ρε..
δεν βλέπεται που 'χει πάρει η αμμουδιά το σχήμα του κώλου μου,
για κοίτα καλ'α καλά, ταιριάζει ο δικός σου κώλος εκεί χάμου?
Κι έπειτα...
τι κάνετε εδώ στις έντεκα καί?
ε?
Μέχρι την δύση του ηλίου τα ζευγαράκια,
μέχρι την δύση και μια ώρα χάρισμα ακόμη...
μετά είναι για μας τους μοναχούς
Κι αυτό είναι νόμος φίλε μου
ΝΟΜΟΣ...

Τα πήρα άσχημα σου λέω...
Αλλά ως συνήθως έκανα και πάλι τον μαλάκα και πήγα παραπέρα...
Απλωσα χάμω τα τσαντικά,
έβγαλα τα ρούχα,
και παραδόθηκα στην μάνα...
Μα κι εκεί όλα στραβά...
Ως φαίνεται είχε τα μπουρίνια της η μάνα,
και ένα κύμα να...
Κι εκεί που πάω να ξαπλώσω πάνω της,
να αφεθώ,
να σου εκείνη να μου δίνει μιά,
και τούμπα να με φέρνει...

βρε αι σιχτίρ...
σαν την βρεγμένη γάτα βγήκα,
βρε αι σιχτίρ,
στα βότσαλα με μια μπύρα και είμαι μια χαρά...

Και δυό τρομάρες πανάθεμα με...
κάτι τα άστρα που λάμπουν,
κάτι το φεγγάρι που είναι...
πως να το πω...
Να σαν να είπα στον Θεό...
"Μάστορα, πιάσε τρία τέταρτα φεγγάρι",
κι εκείνος να μου είπε...
"Εφτακόσια είναι, να τ' αφήσω?"

Κι εκείνο το ζευγαράκι...
αμ δεν φτάνει που μου πήραν την θέση,
αμ δεν φτάνει που παραβιάζουν το ωράριο,
τους έχω και να μπαλαμουτιάζονται μες τα μάτια μου...

Κι εκείνη η μάνα, να μην λέει τίποτα...
χράτσα χρούτσα το κύμα,
μα επί της ουσίας μηδέν...

Ξέρεις, το κύμα δεν είναι η φωνή της όπως λέν,
το κύμα είναι τα χέρια της,
η φωνή της απλά γενιέται στα βάθη του βυθού,
και μετά αναδύεται και τραγουδά...

Το κύμα είναι τα χέρια μόνο...

Κι έπειτα έρχεται εκείνη η κυρία,
δήθεν ρεμβάζει στην παραλία,
κι όλο πέρα δώθε,
κι όλο μπρός μου,
κι όλο ματιές στο μέρος μου...

βρε αι σιχτίρ!!
φορτώνω πάλι, αλλά τι να πω ο έρμος...
Να, έτσι μου 'ρχεται να αναρτήσω ταμπέλα...

"Κυρίες μου, το κατάστημα κλειστόν!
Δεν πηδάμε πλέον, το άθλημα το κόψαμε επ αόριστον"

Κι εκείνη η μάνα...
χράτσα χρούτσα το κύμα στον ίδιο τον σκοπό...
κι επί της ουσίας, μηδέν

Το ζευγαράκι δίπλα να βγάζει τα μάτια του,
κι εκείνη να λούζεται στο φώς του φεγγαριού...

Εγώ εδώ, να κόβω τις φλέβες μου,
κι εκείνη να χαριεντίζεται με το φεγγάρι

"Βρε αι στο διάολο, μάνα είσαι εσύ??????"

Και εκεί, σαν να της ξέφυγε ενα κύμα,
κι έφτασε ίσα με εδώ,
ίσα που χάιδεψε τα ακροδάχτυλα μου,
κι ύστερα τραβήχτηκε ξανά...

Μα...

Χριστέ μου...

Από που στο διάολο ξυπνούν όλα αυτά?
Κρέας είμαστε ρε γαμώτο...
Κρέας...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-08-2006