Μας ήρθαν με την άνοιξη

Δημιουργός: Νικηφόρος Μελάς, ΓΡΥΠΑΡΗΣ Μ. ΑΝΤΩΝΗΣ

Ζήτω αδέσμευτος να εκφράζομαι ελευθέρα μπορώ; Κι από σας κανείς δεν την ορίζει, κι από σας κανείς δεν την κρατεί την ακέρια Δικαιοσύνη και την ακομμάτιαστη Αρετή• Γιατί σέρνουν όργητες και µίση πάντα, εσάς δεξά κι εσάς ζερβά. Κωστής Παλαμάς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]
Μας ήρθαν με την άνοιξη…

Την δύση αυτή την άφθαρτη λεβεντονιέ μου εσύ
πόσες φορές επέρασες την φτωχική μας στράτα,
περάσαν τέσσερεις χρονιές στο έρημο νησί…
μην ήρθαν πάλι οστρακισμοί ή πήρανε παράτα;

Μας ήρθες πάλι με παλμό κι αγάπη περισσή
να μας σκορπίσεις χρώματα γεμάτα αντιθέσεις,
μα πώς να σε καλοδεχτώ που χω καρδιά μισή
κι ένα κενό μες την ψυχή από τις υποσχέσεις.

Τέσσερα χρόνια μοναξιάς την χόρτασα την χλεύη
καθόμουν μόνος σκεπτικός να μου φωνάζω κράτα,
κι όταν του ονείρου η πηγή αρχίζει να στερεύει
μου 'ρχεσαι πάλι γελαστός με δώρα και μαντάτα.

Τώρα τ’ αστέρια θάμπωσαν χλόμιασε το φεγγάρι
τα νέα πουλιά πετάξανε μακριά σε ξένους τόπους,
μην ξαναρχίζεις να χαρείς το ψεύτικο τροπάρι
θα διώξεις όσους έμειναν τους αγαστούς ανθρώπους.

Μην ξαναρχίζεις το παλιό και τ’ άσωστο τροπάρι
στάσου απέναντι να ακούς έστω στερνή φόρα,
τα έπεα πτερόεντα κι ο αγέρας θα τα πάρει
στα ελαφρά κι ανίσκιωτα μεγάλα του φτερά.

Α. ΓΡΥΠΑΡΗΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-03-2019