Προσμένω

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καθώς ανέβαινα με ακολουθούσαν
Βέλη τιναγμένα βιαστικά
Από το συναπάντημα ονείρων
Βράδιαζε κι έφευγα μακρυά
Μα άκουα μια φωνή ψιθυριστή
Κάρφωσέ με να παραμείνω
Είπα,πάνω στο χιόνι της σιωπής
Στον ελάχιστο πλανήτη
Του μέλλοντος ν'ακούσω τη γιορτή
Στο σώμα μου υπάρχω ακόμα
Σφίγγοντας τη συνείδησή μου
Ρίχνοντας το πρόσωπο στο χώμα
Γυρεύοντας τα βήματά μου
Μόλις καθρεφτισμένα
Σε κρύσταλλα μοναχικά
Κρυμμένα καθαρά σε υπόγεια νερα
Πονούν τα μάτια μου προσηλωμένα
Ατέλειωτος ο δρόμος
Βαθύς αυτός ο όρθρος
Η ερημιά μου μένει ακίνητη
Και πέρα το χαμόγελο της θάλασσας
Κι ο χρυσαφένιος κάμπος
Προσμένω τι θα γίνω
Με τόση σκοτεινιά στα σωθικά
Προσμένω στο έβγα της ημέρας μου
Το φώς με ακατάλυτο ρυθμό
Απλωμένο οπου βουΐζει το αίμα
Ακατανίκητο πάλι και πάλι...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-04-2019