Κoίτα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάλι γλυκό πολεμικό το μένος
Της ζωής στα βάθη της νυχτιάς
Στην άκρη ενός παράδεισου είμαι ξαπλωμένος
Κι ακούω ν’ανεβαίνουν οι κτύποι της καρδιάς

Ναί,σ άκρη ενός παράδεισου ζώ κάθε βραδιά
Εκεί που η αγωνία μου χαράζει με αίμα
Ανάμεσα απ’το χρόνο στου νού την αγκαλιά
Αλύγιστο στεριώνει και πλούσιο ένα ρέμα

Ω μυστική πρωτοεικόνα πάλι ανάτειλες για μένα
Της νοσταλγίας μου μονομιά γεμίζοντας τη σφαίρα
Να σε θωρώ μακρύτερα απ’της μοίρας τα γραμμένα
Απο τα σύνορα του μύθου,πιο πάνω και πιο πέρα

Κοίτα,της εξορίας μου μίκρυναν οι δρόμοι
Θεριέψανε τα πρώτα μου φτερά
Γοργοσαλεύουν με ρυθμό που δεν εγνώρισαν οι ώμοι
Και πυρπολεί τα φρένα μου άγια πυρκαγιά

Αχ ,ως πότε θα με χωρίζει η έρμη ζωή απο σένα
Ω αρχέτυπο του πάθους μου μεγάλο παραμίλημα βαθιά μου
Τ'ανέσπερο σου φως κατέβηκε ως σε μένα
Κι είναι ψέμα ο θάνατος ψέμα πια μπροστά μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-05-2019