Παει καιρός Δημιουργός: heresy, Γιώργος Η millie μου έκανε πολύ μεγάλη ζημιά! Πλάκα κάνω, αλλά το έγραψα αντί να της απάντήσω κάπου. Πάντως δεν μπορώ παρά να το αφιερώσω σε κάποια Μπέτυ για τις υπεροχες στιγμές που περάσαμε!!! Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Λακωνικό μα και ψυχρό το τηλεφώνημά σου
αλλά όμως το ξεπέρασα για να βρεθώ κοντά σου
βουβός από νοήματα σου έκανα παρέα
να θυμηθούμε τα παλιά να νιώσουμε ωραία
Με κάποιους άλλους φίλους μας από τα περασμένα
κανόνισες εσύ να βγεις και κάλεσες και μένα
Το να αρνηθώ δεν θα ήτανε καθόλου λογικό
τους αγαπούσα όλους κι ήθελα να τους δω
Κάθισες δίπλα μου ξανά, θυμάμαι σαν και τώρα
του έρωτα ξανάνιωσα την μανιασμένη μπόρα
κόντεψα να αποτρελαθώ και σφίχτηκα απ' το πόνο
σ' άλλον δεν φανερώθηκα, παρά σε σένα μόνο
Στα χρόνια που περάσαμε ο ένας για τον άλλον
άριστα καταφέρναμε σε κάθε περιβάλλον
στο βλέμμα να διαβάζουμε τα συναισθήματά μας
ήταν από τα όμορφα, τα εντελώς δικά μας
Καθώς θα ήταν άχρηστο λοιπόν να σου κρυφτώ
και σ' άλλον δεν φοβόμουν πως θα αποκαλυφθώ
ελεύθερα απόλαυσα την όμορφη βραδιά
είχα να δω για χρόνια εκείνα τα παιδιά
Η νύχτα προχωρούσε και τα γλυκά σου μάτια
φωτίζανε τους γύρω σου και με 'καναν κομμάτια
σε θαύμαζα κι ας ήσουνα ρηχή και τυπική
πάντα θυμάμαι ήσουνα, εντυπωσιακή.
Σε κοίταζα προσέχοντας να μην φανερωθώ
έπρεπε ότι ένιωθα να κρατηθεί κρυφό
όμως κάπου στο βλέμμα σου κάτι καινούργιο είδα
από τη λάμψη των ματιών έλειπε η ελπίδα
όπως για μένα αδύνατον ήταν να σου κρυφτώ
έτσι το ήξερες και συ πως θα υποψιαστώ
μου χαμογέλασες γλυκά με μάτια όμως θλιμμένα
ήξερες κατανόηση πως θα βρεις από μένα.
Μ' αγκάλιασες, με φίλησες σαν να μην είχα φύγει
και η καρδιά μου ένιωσε και τη δική σου ρίγη
μια αγαλλίαση γλυκιά κι ανακουφιστική
βγήκε κι από τους δυο μας φυσιολογική
Το πάθος μας δεν έφυγε ποτέ δεν θα πεθάνει
οι δρόμοι μας χωρίσανε και ότι είχαμε κάνει
απ' τη στιγμή του χωρισμού στεκότανε στην μέση
τα ζάρια είχανε ριχτεί είχαμε πάρει θέση.
Μαζί τα εξαντλήσαμε τα περιθώριά μας
κι οι δυο μας δίκιο είχαμε από τη μεριά μας
όμως μετά απ' όλα αυτά αγάπη μου μεγάλη
ο δρόμος μας ήτανε μπρος και όχι πίσω πάλι
Κι οι δυο ξαναγυρίσαμε τριγύρω να μιλάμε
στους φίλους και τις φίλες μας που τόσο αγαπάμε
όμως κρυφοκοιτάζαμε συχνά το διπλανό μας
που κάποτε ήταν ο άνθρωπος ο εντελώς δικός μας Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-06-2004 |