ένας άνεμος

Δημιουργός: Βασίλης Μακεδών, Βασίλης Ανδρώνης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ένα άνεμο προσμένω


Ψηλά τα δέντρα και γέρνουν στη σιωπή
καθώς ο άνεμος τα σκιάζει και τα τρίζει,
μικρή η ανάσα του μα λίγη κι η ζωή
μεσ΄στα κλαριά να επιμένει να σφυρίζει.

Να δίνει ζωή στα φλύαρα τα πουλιά,
γιατί τα ξένα είναι πέρα μακριά τους,
γερνάνε οι κορμοί και τα όνειρα στιφά,
με τον άνεμο θ΄ ανοίξουν τα φτερά τους.

Κι εσύ κόρη με τα ξέπλεκα μαλλιά,
στου πρώτου έρωτα τη φλόγα και τη ζάλη,
απ΄τον αέρα πάρε την τροχιά,
και με ανέμη γνέψε μια αγκάλη.

Η θάλασσα πια μακρυνή και φωτεινή,
το ήρεμο κύμα περιμένει τους ανέμους,
λευκό πανί στην πλώρη στο σκαρί,
για να μας πάει αγκαλιά σε τόπους ξένους.

Έλα βρε άνεμε πουνέντε ή νοτιά
να βάλεις στη ρότα της ζωή μας κάποια τάξη
με τη δικιά σου ορμή για να πετάξει
του έρωτα μας η μεγάλη σαϊτιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-06-2019