Ανθάκια με λυγμό σπαρμένα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό τριήμερο φίλοι μου, ο πρώτος στίχος από το βιβλίο του Μαξίμ Γκόρκι ( η εφηβεία ) πόσο διαφορετικά διαβάζεις ένα βιβλίο όταν έχεις πλέον ωριμάσει, την τριλογία αυτή του Γκόρκι την είχα διαβάσει περίπου το 1983, τώρα όλα μου φάνηκαν διαφορετικά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

----Αύριο αυτά θα γίνουνε κήπος--
βραγιές, βραγιές χρυσοί κατιφέδες.
Μονάχοι, σκυφτοί μες στο πλήθος
στο χώμα, ταπεινοί δυο πανσέδες.

Αύριο, τα λόγια θα γίνουνε κήπος
με στέρνα ζωής, θεού τιμωρία
κι` όσος μας πόνεσε τοίχος
ανεξίτηλο μελάνι, σε ιχνογραφία.

Τα λόγια, της ψυχής τα γράμματα
λευκά θα γίνουν ζουμπούλια
μια ηλιαχτίδα τα χαράματα
εκεί ψηλά, θαλασσοπούλια.

Θύμησες! θα γίνουν οι καημοί
δεμένοι σε πορφυρό μαντήλι
και της αγάπης στεναγμοί
χρώμα ζωής, πνοής φιτίλι.

Σημάδια που`ναι στο χαρτί
των λιβαδιών οι ανεμώνες!!
Για να`χει η ψυχή γιορτή!
τριανταφυλλένια! στους ροδώνες.

Τ` άνθια θα γίνουνε κήπος
χρυσά στάχυα στους μπαξέδες
κι` οι χαρακιές μας, μίσχος
στα χέρια μας δυο μενεξέδες.

Τα γράμματα, θα γίνουν σημάδια
στο βλέμμα, στο σώμα, αναμνήσεις!!
Τ` αστέρια θα φέγγουν τα βράδια
πόθοι και πάθη! συγκινήσεις.

Τα λόγια θα γίνουνε κήπος
χρυσοκίτρινα φύλλα, βραδιάζει.
Στυμόνι και φάδι, κεντίδια στο στήθος!!!
Και ένα σπουργίτι κουρνιάζει.

Στα σχοίνα, στα βάτα, μονάχο
καντηλέρι, στης σπηλιάς ερημιά.
Μια σκήτη δικιά του στο βράχο!!
κι` ένα φιλί στα παιδιά.

Τα γραμμένα θ` ανθίσουν σαν κήπος
ίσως αύριο, μεθαύριο, ποτέ
κι` ένα κορμάκι σαν μίσχος
κομμένα φτερά! μικρέ μου εαυτέ.

Με πασχαλιές, κρινάκια μπλέ.
Κάθε αράδα! μια σταγόνα αίμα!
Στο τελευταίο το κουπλέ.
Ανθάκια με λυγμό σπαρμένα.

15-6-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-06-2019