Για μια σταγόνα αγκαλιά ( Από την συλλογή ) Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ Καλημέρα φιλαράκια, είναι στενάχωρο...λύγισα για να το γράψω μα θέλω να μείνει στην συλλογούλα, ευχαριστώ. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Από την συλλογή ( μες στη σπηλιά αγιοκέρι )
Στο ποταμάκι το μικρό
που`χε χρωματιστά πουλιά
κι` ήταν το στρώμα μας ξερό
---Μια ξόβεργα, από λυγαριά ---
Παγίδα! σύρμα στο σχοινί
κόκκινο αίμα στο φτερό
γκρίζοι, μαβί οι ουρανοί.
Δεν έβρεξε από καιρό.
Σαν φυλακίζαν τα πουλιά
στης λαμαρίνας!. Φυλακή.
Δεν έβρεξες θεέ σταλιά.
Για κείνο το δικό σου αρνί!
Κει στο στρατόπεδο ψηλά
δεν ΄΄ελεγε να ξημερώσει
τα δεντρολίβανα ξερά!
Ποιος τα`χε άραγε στεγνώσει..
Το ποταμάκι της ζωής...
Σβηστό ένα άγιο μανουάλι
σβηστό κελάρισμα πηγής .
Στους Δήμιους! το κεφάλι.
Στους τσιμεντόλιθους θυσία!
θυσία, του φτωχού τ` αρνί.
Μήτε θεός, μήτε εκκλησία!
Μήτε, δυο άσπροι γερανοί!!!
Στης λαμαρίνας τη σκεπή
δεν νιώσαμε ποτέ ψιχάλα!!
τα βράδια πνιγηρή σιωπή.
Λάσπη! Στη χωματένια σκάλα.
Δεν έβρεξες, θεέ ποτέ
και... φύτρωναν κρινάκια
δεν έβρεξες, θεέ ποτέ.
Μάη, που ανθίζαν τα κλαράκια!!!
Κει στο στρατόπεδο ψηλά
Δήμιοι μας δώσαν το σταυρό !
κι` ήταν τα μάτια μας θολά.
Δάκρυ πικρό, δάκρυ βουβό!
Ποιος ορίζει! Ποιος δικάζει!
Να λερώσει τ` άσπρο κρίνο!
Ποιος τις ξόβεργες τις βάζει
στη μυρτιά και τ` άγιο σχίνο.
Λύκοι! πέσανε στ` αρνί
δεν έλεγε να ξημερώσει
σύρματα δέσαν στο παχνί!
Το κρίνο, να ματώσει!
Χέρια μικρά, χέρια θεριά
και στη ψυχή αγάπη
κόψαν τους κόμπους στα σχοινιά
κί` έμεινε ένα αγκάθι.
Για να θυμίζει τα λερά
ανθρώπων, άγρια πάθη.
Άσπρα!! να μείνουν τα φτερά.
Κι` ο τοίχος μας, να γράφει!!!!
---Για μια σταγόνα αγκαλιά!_--
Δεν ήρθε μήτε ο θεός.
Να λευτερώσει τα πουλιά.
Και θέριεψε, ο αμνός.
Πέρασαν χρόνοι και καιροί
το ποταμα΄κι πάντα μένει.
Είχαμε, φλόγα στο κερί
την μοίρα μας να υφαίνει.
Όλα! Χαθήκαν, μες στη χάψη!
Δεν φυλακίζουν τα πουλιά!
Με αίμα! το χαρτί έχει γράψει.
-----Ψάχναν, μονάχα για φωλιά..----
( Καλαμάτα 1971-1972, Παιδί...στα 14..-- )
Αδαμοπούλου Γεωργία
20-8-2019 Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2019 | |