Το καλκάνι

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Α ρε τι τραβάμε κι εμείς οι τροβαδούροι...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πρωί, καθώς κατέβαινα, να πάω στο Καπάνι,
να βρω κανα καλκάνι, να κάνω κακαβιά,
μαζί με τα πετρόψαρα που μείναν αμανάτι
-του φίλου του Σωκράτη, του ψαροντουφεκά,
βλέπω μέσα τη Μαρίκα,
που 'ργαζόντανε στο Ι.Κ.Α,
κι ειν' ακόμα Παναγιά μου, σκέτος μπακλαβάς !
Τά 'παμε λίγο στο πόδι,
τα γνωστά, τα στοιχειώδη,
τα "τι κάνεις", τα "πως είσαι" και "πως τα περνάς"..


Χαρήκαμε αμφότεροι, μα μού 'βγαλε και θλίψη,
που έχω παραλείψει, ως τώρα μια στροφή,
να πλέξω και για δαύτηνε, με νήμα μεταξένιο,
να βγει το ποίημα σένιο, να το 'φχαριστηθεί !..
Κι έτσι στη Στοά Καράσο,
πήγα πάλι ν' αγοράσω,
μια μεγάλη κουβαρίστρα, με χρυσή κλωστή
και τσιγκελωτό βελόνι,
να της πλέξω στο μπαλκόνι,
κάνα στιχοσεμεδάκι, με ρεφραίν κουκλί..


Μα πάνω 'κει στην έμπνευση, που κάθισα να γράψω,
-την ποίηση ν' αδράξω, ξανά απ' το μαλλί-
στριγκλίζ' απ' τα ενδότερα η σύζυγος: "-Ρε Γιάννη,
εκείνο το καλκάνι, δεν θα καθαριστεί ; !..
Πιάσε την ποδιά και βάνε
και στο νεροχύτη πάνε !..
Είν' εκεί, σε περιμένει, μη βαρυγκομάς !..
Άσε τώρ' αυτά που γράφεις !
Ξαναγίνεσαι Καβάφης,
μόλις θα το ξελεπιάσεις !.. Μη καθυστεράς !.. "

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2019