Κι' έχουν πουλιά, μιλιούνια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή Κυριακή φίλοι μου, μου έφερε χθες μια φίλη από την πανέμορφη Ερατεινή, φανταστικά! φραγκόσυκα! μα είχαν πολλά αγκάθια και γέμισαν τα χέρια μου....από αυτό η έμπνευση, σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τ` αγκάθια τα`χω μες στα χέρια
κι` όλο πονούν τα δειλινά.
Της θύμησης μου τα μαχαίρια
που δεν τα είπα πουθενά.

Πονούν πολύ, τ` ανθρώπινα!!
Σαν ταξιδέψει ένα παιδί.
Κι` ούτε μιλούν ανώδυνα
τ` αγκάθια μου, δαδί.

Χίλια, τα μέτρησα εχθές
δεν έλειπε ούτε ένα
τ` αγκάθια μου υπογραφές
στου κόσμου την αρένα.

Θα τα ξορκίσω, όταν χαθώ
ψηλά θα ταξιδέψω.
Μ` αυτά θα γράψω, σ` αγαπώ!
Κι` αγάπη θα γυρέψω!

Μπορεί, και ναν του έρωτα
είναι δικά μου, χρόνια!
στα βράδια τ` αξημέρωτα.
Τα αψηλά μου κλώνια!!!

Τ` αγκάθια μου κληρονομιά
από μια άδεια κούνια!!
Της μάνας μου η αγκαλιά!
Κι` έχουν πουλιά, μιλιούνια!

Μ` αυτά να ζω, ν` αγαπώ.
Ποτέ να μην ξεχάσω
κι` όταν θα φύγω θα χαθώ.
Σ` ένα χαρτί θα γράψω...

Έγραψα με τ` αγκάθια μου
κι` ανέβηκα ψηλό βουνό!
Κι` άφησα δυο άνθια μου
σ` ένα κήπο, μυστικό.

Ολάνθιστο μες στις ροδιές
για τον έρωτα, την αγάπη.
Για της αλήθειας αντοχές!!
για ότι δεν εχάθει!

Θ` αρωματίσω μια στιγμή.
Ανώνυμη! στην ιστορία.
Και ένα κλαδάκι γιασεμί!!
θα`χω για την πορεία.

Αδαμοπούλου Γεωργία
8-9-2019

(Το ρητό απλά γιατί μου άρεσε )

Εαν βυθιστώμεν, ας βυθιστώμεν εις τον ωκεανό!! ουχί εις στην σκάφην.

----------------------Μενέλαος Λουντέμης 1912-1977

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-09-2019