Μανουαλι

Δημιουργός: kostas maris, Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima)

*** Με αφορμή κάποια ολοκαίνουρια στιχοπλοκή, που σαν «Καπετάνισσα», διέσχισε τ’ άγριο κύμα τ’ αορείτικου ωκεανού , σκορπώντας μες στο βλέμμα των ονείρων, απαστράπτον ελπιδοφόρο φως, αυτοσχεδιάζοντας εμμέτρως αλληγορικώς κι αφιερώνοντας στον φίλο Γιώργο Σ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

*** Με αφορμή κάποια ολοκαίνουρια στιχοπλοκή, που σαν «Καπετάνισσα», διέσχισε τ’ άγριο κύμα τ’ αορείτικου ωκεανού , σκορπώντας μες στο βλέμμα των ονείρων, απαστράπτον ελπιδοφόρο φως, αυτοσχεδιάζοντας εμμέτρως αλληγορικώς κι αφιερώνοντας στον φίλο Γιώργο Στρατάκη …

ΜΑΝΟΥΑΛΙ (Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2019)

Οργώνοντας τη συννεφιά και τση σιωπής το χρώμα
πελάγη, πρυγιονάργια, αρμιά, τσ’ α-μοναξάς το σώμα
αντιφεγγίζουν ν-τα πανιά στα γκρίζα πεφταστέργια
μα κι αετόμορφα φτερά, στσ’ αγάπης τα λημέργια

Μιλώντας για την ερημιά και τη βοή τ’ ανέμου
σ’ απόκρημνα άσπαρτα γκρεμνά, αθίζεις στεναγμέ μου
με μαδαρίτικια-ν αχνιά και ταπεινό σινιάλο
σταυραδερφώνεις την γ-καρδιά, από-υ το πρώτο ζάλο

Στριμώχνοντας την αρμηνειά σε κρητικό γλωσσάρι
γίνεται η λύρα σου φωθιά και λιώνει το δοξάρι
με καλοσύνη κι ομορφιά, μ’ υπομονή κι αγάπη
τη στράτα χτίζεις να περνά το γέλιο και το δάκρυ

Φυλάς το βλέμμα του καιρού, σ’ απόμερο ακρογιάλι
κι ανάφτει το μανουάλι τση πρόσκαιρης ζωής
τιμάς τον ήλιο τ’ ουρανού, τσ’ α-μοναξάς τη ζάλη
και με χαρά μεγάλη, το φως του κόσμου υμνείς

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-09-2019