Κρύα Ανάσα

Δημιουργός: frasd85

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μυρίζει χειμώνας και ερημιά,
προσπαθώ να θυμηθώ τα όνειρά μου,
και σαν λύτρωση γυρεύω τα ξερά,
τα φύλλα σαν την παλιά καρδιά μου.

Όπως διαλύονται μέσα στη γη,
στην μυρωδιά του άθλιου χειμώνα,
θα τα πάρει η άνοιξη ξανά,
και θα τους δώσει και ζωή και χρώμα.

Τώρα που η καρδιά μου έχει διαλυθεί,
στα μάτια μου τα δακρυσμένα,
θέλω με τον σπόρο της ψυχής.
να γεννηθεί καινούργια διαμαντένια.

Με διαμάντια σαν τις στάλες της δροσιάς,
εκεί που σμίγει το παρελθόν με τη ζωή,
ανάμεσα στα φύλλα της ροδιάς,
που σε βρήκα εκεί ένα πρωί.

Μα πρώτα πρέπει να τα κάψω,
ότι άφησε η παλιά σοδεία,
μια βαθειά ανάσα πρέπει να ανασάνω,
μέσα στην άθλια χειμωνιά.

Θα στέκω προδομένος ξεχασμένος,
με το βλέμμα του χαμένου το θολό,
και στην άκρη του ματιου θα κρυσταλώνει,
ο πόνος απ το δάκρυ το κρυφό.

Όταν με βρείς να ψάχνω ποιος είμαι,
γιατί κρυώνω και το που πατώ,
πες πως έτσι έρχονται οι άνθρωποι στον κόσμο,
και γιασεμί δώσε μου να πιώ ζεστό.

Μισώ το ψέμα, μα είναι αλήθεια,
απλώς δεν είναι περιγραφικό,
γιατί δεν έζησε η καρδιά στα αλήθεια,
μέχρι εκείνο το ανοιξιάτικο ζεστό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-09-2019