Άτλας

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

κρατώντας το στερέωμα του ουρανού στους ώμους
πιο μόνος κι απ’ τους μόνους
με τη σιωπή μιλώ.
Πενθώ, μα όχι τη μοίρα μου- τη μοίρα ποιος ορίζει;-
μα για το μετερίζι
που έλαχε να φυλώ.

το βάρος μου προσπάθησα με πονηριές, με απάτες
να ρίξω σ’ άλλες πλάτες
να το αποφύγω εγώ
μα έμαθα πως το κακό - κι αν βασιλιάδες στέφει-
ο χρόνος το επιστρέφει
διπλό στον αυτουργό

του σκήπτρου δίψα αιώνια, της εξουσίας λαχτάρα
αρχέγονη κατάρα
από καταβολής.
Κι η μοίρα πάντοτε κοινή: για όλους τους ηττημένους
και τους κυνηγημένους
πατρίδα ειν’ όπου γης

κι εγώ βουνά διασκέλισα κι άλλαξα εφτά πατρίδες
απ’ τους Ιαπετίδες
ήμουν ο πιο μικρός
παιδιά δεν αξιώθηκα, μα τ’ όνομά μου μένει
σε μια ήπειρο χαμένη
σ’ έναν ωκεανό

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-09-2019