Καταιγίδα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ευωδιασμένη όσο τ'αγιόκλημα στο μπαλκόνι
Βγάζει μυστήριες άχνες στα χιλιόμετρα μακρυά
Στέρνα του έρωτα ποτίζοντας χύνει τ'αφιόνι
Βοερό βαθύ ποτάμι βαθυκύανα νερά

Κατακλυσμός ζωής μέσα σε δάφνες θελκτικές
Σμίγουν την ανάσα με τη δροσιά που αγριεύει
Ακόρεστος ο πόθος αθρόες οι στιγμές
Ακέραστο δαιμόνιο αγιάζει και θεριεύει

Τότε σηκώνεται και το αχαλίνωτο αίμα
Δίχως τύψη διψαλέο για καταιγίδα
Μετέωρο αφέθηκε να φτάσει ως το τέρμα
Κυρίαρχο κι υπέρτατο ως τη στερνή ρανίδα

Με είδες τώρα πια,ως τα βάθη να επιθυμώ
Έρχομαι ώρα πολλή ,γεύομαι και δεν φοβάμαι
Σ'αγγιζω στο ξεχειλισμά σου κι ας καώ
Τι να φωνήσω πια ,σπιθίζω δεν θυμάμαι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-09-2019