Σαν Σταχτη

Δημιουργός: ΑΒΕΡΟΗΣ, ΡΟΛΑΝΔΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθες πάλι σαν και πρώτα να μου φέρεις τα παλιά,
που μ’ ολόσβηστα τα φώτα με πλημμύριζες φιλιά.
Τριγυρνούσες στην καρδιά μου που λαχτάριζε να' βγει
πέρα κι απ' τα σωθικά μου, να πετάξει σ' άλλη γη.

Σκόρπισες σαν στάχτη μες στην ύπαρξή μου
κι έγινες αγάπη εσύ παντοτινή μου.
Κόσμημα σε πήρα και κειμήλιό μου
στην πικρή μου μοίρα σ' έκανα σκοπό μου.

Σαν τον καταρράχτη ρέεις στην ψυχή μου
κι άγριο δρολάπι πνέεις στο κορμί μου.
Στη ζωή τη στείρα φόρτωσες μωρό μου
χρώματα και μύρα τ’ άπειρο κενό μου.

Καρτερούσα την αγχόνη και το τέλος μου να' ρθεί
κι ήρθες σαν το πρώτο χιόνι κι είχα γλέντι και γιορτή.
Μες στην άδεια κάμαρά μου μπήκες σαν αυγερινός
ν’ αναστήσεις τα όνειρά μου για να νοιώσω ζωντανός.

Σκόρπισες σαν στάχτη μες στην ύπαρξή μου
κι έγινες αγάπη εσύ παντοτινή μου.
Κόσμημα σε πήρα και κειμήλιό μου
στην πικρή μου μοίρα σ' έκανα σκοπό μου.

Σαν τον καταρράχτη ρέεις στην ψυχή μου
κι άγριο δρολάπι πνέεις στο κορμί μου.
Στη ζωή τη στείρα φόρτωσες μωρό μου
χρώματα και μύρα τ’ άπειρο κενό μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2019