Δεν χάνονται τα πάθη

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου,...όχι!...δεν χάνονται κι` όσο γερνάει κανείς αποκτά και επιλεκτική μνήμη, μόνον τα όμορφα θυμάται...γι` αυτό , βουρ!! στα πάθη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Για τα φτερά του έρωτα, απόψε σου μιλώ.....

Για εκείνο στο λαιμό, της ηδονής σημάδι
σαν λύγιζαν τα γόνατα, κι` έτρεμες απ` το χάδι.
Για τα φτερά του έρωτα, απόψε σου μιλώ
τα βράδια τ` αξημέρωτα, που`χαν λατρείας το χορό.

Φιλί, φιλί, κορμί, κορμί, μια συγχορδία με βιολιά
της νιότης τα ασημικά, τα παθιασμένα μας φιλιά.
Σαν σε κρατούσα, σαν μωρό, να σε χαιδεύει η αγάπη
άκου, κι` απόψε σου μιλώ. Δεν χάνονται τα πάθη!

Θυμάσαι κείνο τ` όνειρο, για πλοίο στο μουράγιο
θυμάσαι κείνο το φιλί, του πόθου το τρισάγιο.
Τ` άρωμα το γιασεμάκι, το`χω φυλάξει φως μου
μικρά της νιότης τα πουλιά, η ομορφιά του κόσμου.

Σαν είχες κόκκινα μαλλιά, στης παπαρούνας χρώμα
κι` ήταν τα βράδια μας φιλιά, με στεγνωμένο στόμα .
Θυμάσαι..τότε ανθάκι μου, το πρώτο μας ταξίδι
που ίδρωνες και κόλλαγες, πάνω μου σαν το στρείδι!!

Για τα φτερά του έρωτα, απόψε θα σου γράψω
και μια φωτογραφία σου, που είχα θα την ψάξω.
Μαζί με τ` άλλα γράμματα, να`χει το άρωμα σου
τότε που τ` άστρα μάζευα, στολίδι στα μαλλιά σου.!

Σου μιλώ για χίλια πάθη, που τα ζήσαμε μαζί
σου μιλώ για χίλια λάθη! Να θυμάσαι κάτι! εσύ.
Διαβήκαν χρόνοι στεναγμοί, διαβήκαν ,πλοία, τρένα
κι` άκου...απόψε σου μιλώ, για εκείνα τα γραμμένα.

Που σημαδεύουν την καρδιά, χαράζουνε τα σώματα!!
αγάπης η γλυκιά αγκαλιά και γιασεμάκια αρώματα.
Άκου, απόψε σου μιλώ, σε μια παλιά φωτογραφία.
Τον έρωτα τον λεν Θεό! και σημαδεύει με λατρεία!

Εκείνη που είχαμε παιδιά, μες στα ζεστά σκεπάσματα
και μου` λέγες αγάπη μου,...το σ` αγαπώ! με κλάματα!

5-11-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-11-2019