Ν α ζεις καλά, Άρχοντα..( Αφιερωμένο )

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό ξημέρωμα φίλοι μου, Σήμερα έπεσε η αυλαία, όμορφα πολιτισμένα για τα παιδιά μας που δεν μας επέλεξαν εκείνα!! μα μόνον! εμείς. Να μου είστε καλά και τα παιδιά σας ακόμα καλύτερα, ευτυχισμένα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να γράψω θέλω ένα ερωτικό τραγούδι
να το στείλω στα περιστέρια, στα πουλιά,
της νιότης όμορφο κρυνάκι και στολίδι.
Πού`χε δοξάρι και βιολιά, στην αετοφωλιά

Να γράψω θέλω, με της ψυχής τα λόγια
πόσο μου`λειψε, το άρωμα,το φιλί,
Ν` αφήσω στην άκρη τα ευχολόγια.
Να πω, ναι!! μου έλειψε πολύ.

Να γράψω..τι να γράψω? πνίγηκα στη σκόνη!!
Ζωή! να υπογράψω! στης αετοφωλιάς μπαλκόνι.
Να μην ρωτήσω, τι και πως?Αν τελειώνει η αγάπη!
Μάρτυρας, ήλιος και Θεός, σαν μου κυλά το δάκρυ.

Οι αναμνήσεις να πνιγούν, σαν μέλισσες στο μέλι.
Να σκύψω να προσευχηθώ, να με ακούν οι Αγγέλοι.
Να γράψω θέλω. Τη θυσία, που δεν την έμαθε κανείς!!
Τσούλα!! Πουτάνα! η εξουσία κι` εγώ παιδί πληγής.

Να βάλω θέλω στο χαρτί, τον κόμπο που με πνίγει,
και να μιλήσω στην ζωή. Στα τρένα που`χουν φύγει.
Θα βάλω όλο το μελάνι, να ζωγραφίσω την αγάπη
για της ζωής μου την αφάνεια, που όλο ιστορίες ..γράφει

Θα γράψω μια ιχνογραφία, να`χει της νιότης χρώματα
και θα μιλήσω επιτέλους, για τα μονά τα στρώματα.
Θα πάρω κόκκινη κλωστή, να υφάνω το παραμύθι.
Να πλέξω της αγάπης, που δεν γνωρίζει λήθη.

Θα πω, πόσα έκανα λάθη, σαν ξημερώνει χαραυγή.
Η ιστορία θα γράφει!! για εκείνο το παιδί!!
Που ήταν ζωή, ήταν πνοή, ήταν τα καλοκαίρια μου!!
έφυγε και εχάθει, ...μα ερχόταν στα νυχτέρια μου.

Κι` όχι δεν έχω ενοχές. Πιστή!! ως το τέλος.
Μα πλήρωσα πανάκριβα, του έρωτα το βέλος!
Κι` έβαλα κάτω το κεφάλι.Ο Γιάννης να`ναι καλά!!!
σκεφτόμουνα τα μάτια του...βραδιές και δειλινά.

Μα δεν σε πρόδωσα ποτέ δεύτερη μου αγάπη
που γίνες φίλος και αδερφός, μου σκούπισες το δάκρυ.
Μαζεύτηκα, ένα κουβάρι. Να μην πονέσει το παιδί!!!!!!!!!!!
να ζήσει, να τρανέψει. Μάνα μου...να μου πει.!

Φύγε, να ζήσεις να χαρείς, Μάνα καλή μου μάνα.
κι` ακουγότανε χαρμόσυνη, στα πέρατα η καμπάνα.
Κι` ήταν ο όρκοι σεβαστοί, τους τίμησα, έναν ένα
κι` εδώ μιλώ ελεύθερα, για έρωτα τα γραμμένα!!

Τις παπαρούνες του Μαγιού, τις έχασα και λίγησα....
εκείνου του παλικαριού, που ίσως ποτέ δεν μίλησα.
Και έκλαψα τα δειλινά. Μάνα και μόνο Μάνα!!
==Έσφιξα την καρδούλα μου. Να`χει η ζωή του πλάνα===

ΝΑΙ, αγάπησα πολύ τον άρχοντα στο σπίτι,
μα δεν ταιριάξαμε ποτέ, κι` απόμεινα σπουργίτι.
Θυσία!! πόνεσε πολύ, για το δικό στεφάνι!
Θυσία, της καρδιάς, ο Γιάννης όνειρα να κάνει.

Αγάπησα, με έρωτα, μια φορά μόνο!
κι` ομολογώ, γονάτισα!μου` λειψε το οξυγόνο.
Εκείνο τ` άλλο μου μισό. Του έρωτα στασίδι!!
Με σφράγισε για μια ζωή, που τον καθένα πνίγει.

Ο άνθρωπος μια φορά αγαπά, δεν ειν δουλειά των άλλων!!
γονιών, γνωστών και συγγενών. Μια σύμβαση μεγάλων
κι` όταν στον πνίξουν, θα περνούν , ίσως..40 χρόνια.
Μα έχεις ευθύνη, σοβαρή, για τα δικά σου κλώνια!!!!!!!

Έχεις ευθύνη τα παιδιά, να μεγαλώνουν πάντα
και κρύψε εκεί στα τρίσβαθα, του Πάριου την μπαλάντα.
Κι` αν φύγαν τραίνα, τι με αυτό..
κι` αν φύγαν όλα τα πλοία.
Το πεπρωμένο θα μιλά!
Για την απόλυτη θυσία.!!

Παρ` το λευκό φουστάνι σου, τον τίμησες τον Γάμο
Γιατί..και συ θα έχεις...ένα μικρούλι...Γιάννο
Κι` ίσως που ξέρεις η ζωή...κάτι αν θα σου φέρει!!
Να φύγει κείνο το καρφί!! που κόβει σαν μαχαίρι.

Βγες και περπάτα, με το κεφάλι σου ψηλά.
Δύσκολη τούτη η στράτα, μα την εβάδισες καλά.
Δεν πρόδωσες, δεν πούλησες, τ` άλλο μισό σου ταίρι.
δεν είπες μήτε ψέμα κι` ο χωρισμός...διαφέρει.

Όμορφα, ήσυχα απλά, με έγνοια όλη την ζήση,
ΤΟ κυπαρίσσι ψήλωσε...και ξ΄ερει ν` αγαπήσει.
Τέλος. τα ίσως και τα μη, τα ωραιοποιημένα!! λόγια
τέλος. Σκουπίδια στο χαλί και εκκλησιάς, τα αναλόγια.

Ξημερώνει Αυγή σε λίγο, θαρ` θουν τα περιστέρια
θα`βγει ο ήλιος να ζεστάνει, της προσφοράς τα χέρια.
Κι` αν με δείτε να γελώ, κάπου σε μια πορεία!!
Δεν θα`χω πια ένα σταυρό, ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΘΥΣΙΑ.

Αποχωρώ κι` αποχωρώ, άκου, ναι!! σου χρωστάω.
Πάντα θα σε νοιάζομαι, πάντα θα σ` αγαπάω.
Να ζεις καλά άρχοντα, σε ευχαριστώ για το Γιάννη!
Ντύσου, στολίσου όμορφα και βγες, νύχτα σεργιάνι !

....................................Αφιερωμένο στον επι 33 χρόνια σύντροφό μου, τον Τάκη τον άρχοντα!
.............................................Μα και στην πρώτη μου αγάπη τον Κωνσταντίνο........

4-12-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία .

.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-12-2019