Μες σ' άλλων τα ανωμύματα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, ο γιος μου λέει....ψυχή δεν υπάρχει...και εγώ του γράφω....τι θα ήταν η μάνα του, χωρίς αυτήν, καλό ξημέρωμα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Που πας ψυχή μου
και δεν ρωτάς,
που έχει ξεροβόρι.
Που πας ψυχή μου
και μιλάς,
ετούτοι οι οδοιπόροι.

Θαρρώ, δεν πάνε πουθενά
μόνη! σε φυλακίσαν.
Που πας ψυχή μου
τα δεινά!
κληρονομιά, σ` αφήσαν.

Πόσο κατάλευκη ψυχή
πόσο σ` έχουν ματώσει.
και δεν υπάρχει προσευχή.
Έλεος! να σου δώσει.

Πόσα ψυχή φορτώθηκες
πόση σκουριά ακόμα.
Έπεσες και λασπώθηκες
και προχωράς στο χώμα.

Που τραβάς πανώρια κόρη
θα σου λιώσουν το φουστάνι!
Τούτοι δω, οι νέοι μαστόροι
θα σου πάρουν το λιβάνι!

Λευκή ψυχή μου, που τραβάς
σε Συμπληγάδες χρόνια.
Δεν κουράστηκες ν` αγαπάς
ν` αναζητείς, αιώνια.

Κοίτα εκει έξω, ερημιά!!
σε τρύπησαν τα σύρματα.
Νιώθεις χαμένη, μοναχή!
Μες σ` άλλων τα ανωμύματα.

Θε να σου κόψουν τα γιασεμιά,
θε να σου πάρουν το φεγγάρι.
Τη μόνη σου ανασαιμιά!
Να` χουνε φως οι φάροι!

Κρύψου! καημένη να σωθείς
σε τόση, τόση σκόνη!
Κρύψου και μην ποθείς
τι τάχα δικαιώνει!

Τ` ανθρωπινά, γίναν πληγές
σήκω ψυχή, ανυψώσου.
για άκουσε τις ιαχές!!
δωσ` τη στη ζωή, το φως σου

Να γίνει δώρο για παιδιά
στις εσχατιές του κόσμου.
Ψυχή μου, κόψε δυο κλαδιά
και ένα κλωνάρι δώς μου.

Νιούτσικη δάφνη χρυσαφιά.
νιούτσικο ένα γροθάρι.
Νιούτσικη μια μικρή αγριελιά
κι` ένα προσκυνητάρι.

Βάλε καπέλο θαλασσί
να σ` αγαπούν τα κύματα
Μονάχη μου, καημένη εσύ!
Γράψε ακόμα, δυο ποιήματα.

Αδαμοπούλου Γεωργία
17-12-2019.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-12-2019