Στερνή φορά

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στερνή φορά

Στερνή φορά κι ανέμισα το άσπρο μου μαντήλι
τα σύνορά μου γκρέμισα μ’ ένα φιλί πικρό
που όσο κι αν το ξόδευα δεν έφευγε απ’ τα χείλη
μόνο γινότανε φωτιά που δίψαγε νερό

Στερνή φορά κι είπα ξανά, ανέμους δεν ορίζω
κι εσύ που γίνεσαι άνεμος κι όπου ποθείς πετάς
πες μου με πόσες αγκαλιές εδώ να σε κρατήσω
να μη μου φεύγεις σαν Βοριάς και Λίβας και Νοτιάς;

Στερνή φορά σε φίλησα κι έσβησε το καντήλι.
Με κοίταξες, σε κοίταξα∙ σου είπα, «φεύγω πια».
Να το θυμάσαι, ουρανέ, πως της καρδιάς τα χείλη
ποτέ δεν ξεδιψάσανε με δανεικά φιλιά.


Ελένη Σωφρονίου Στρατή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-12-2019