Στον έβδομο όροφο (ουρανό…)

Δημιουργός: Μάϊκ Χίτζ, Κωνσταντίνος Καλλιγέρης

Καλημέρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ψηλά, [B]στον έβδομο όροφο [/B]
βλεπόμασταν. Θυμάσαι ;...
Κι έλεγες ότι θα ΄θελες
δικιά μου πάντα να ΄σαι
σαν σπαρταρούσες τις νυχτιές
μέσα στην αγκαλιά μου
κι ήταν η κάθε μας στιγμή
αιωνιότητά μου;…

Αλλά όταν πέρασε ο καιρός
και έπρεπε να φύγεις
βαθιά πληγή μες στην καρδιά
άρχισες να μ΄ ανοίγεις
γιατί δεν είχα, δυστυχώς
συνειδητοποιήσει
πως ο γλυκός μας έρωτας
πλησίαζε να σβήσει.

(Η μοίρα έτσι όριζε
και η μετάθεσή σου
ενώ ήταν άλλη η θέληση
και η διάθεσή σου…)

Ψηλά, [B]στον έβδομο ουρανό...[/B]
πηγαίναμε οι δυο μας
δυο χρόνια, ολάκερες βραδιές
που ως μόνο στοχασμό μας
είχαμε την αγάπη μας ·
αυτή κυριαρχούσε
σαν καταιγίδα έντονη
που μέσα μας ξεσπούσε.

(Κι έμειναν τα σημάδια της
πάνω μας χαραγμένα
σαν μυστικά που βρίσκονται
στον νου μας φυλαγμένα…)

Τώρα που πια δεν χαίρομαι
ούτε στεναχωριέμαι
πως έδυσε ο ήλιος μας
για πάντα, συλλογιέμαι
κι αν κάθε ηλιοβασίλεμα
κρύβει μελαγχολία
μαζί όταν τ΄αντικρίσαμε
νιώσαμε ευτυχία…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-01-2020